Ooit hoopte ik dat er bij mij langzaam een kaartleesknobbeltje zou groeien. Maar helaas.

Toen ik met mijn eerste baan begon, loste ik het tekort aan kaartleestalent op met een stapeltje geprinte route-A4’tjes op het stuur: lezen en sturen tegelijk. Dat ging doorgaans prima, totdat ik van de route afweek. De goede weg terugvinden was bijna onmogelijk. En daar zat je dan: het moment van afspraak naderde, maar de locatie was ver zoek.

Gelukkig bracht de techniek een oplossing: navigatiesystemen. Voor 250 euro kocht ik er één van Nederlandse makelij. Handig apparaatje: nooit meer de weg kwijt – in Nederland niet, daarbuiten ook niet. Een satelliet overziet de hele wereld, in tegenstelling tot ik in mijn autootje.

Bezitters van een navigatiesysteem zijn bevoorrecht. Je hebt mensen –vaak zonder navigatiesysteem– die zeggen dat je niet meer weet waar je rijdt, je geen wegen meer leert en eigenlijk een beetje lui bent als je een TomTom hebt.

Ze hebben gelijk: ik weet vaak niet waar ik rijd, ik leer ook weinig wegen kennen en ben wellicht een beetje lui. Maar liever dat dan hopeloos verdwalen.

Nee, hip en begerenswaardig is het apparaat al lang niet meer. Pijnlijk duidelijk werd dat toen een onverlaat onlangs het ruitje van onze auto intikte. Hij nam van alles mee, tot de –ongebruikte– pampers van dochterlief toe. De TomTom liet hij liggen. Of zou hij hem over het hoofd hebben gezien?

Al langere tijd staan navigatiediensten als TomTom onder druk van goedkopere systemen die op multifunctionele smartphones draaien. Sinds vorige week is er een geduchte concurrent bijgekomen: Google. De zoekmachinegigant introduceerde zijn gratis dienst Google Maps Navigatie voor mobiele telefoons met het besturingssysteem Android.

De software was in de VS sinds oktober 2009 verkrijgbaar. Google Maps Navigatie is nu ook in Nederland en België te downloaden.

Had ik een paar jaar moeten wachten en nu de gratis Googledienst moeten gebruiken? Nee, zelfs al had ik 500 euro voor m’n TomTom betaald. Ik ben aan hem gehecht; hij is me dierbaar; ik heb hem lief. Drie jaar lang loodste hij me –bijna– overal netjes heen. Drie jaar lang vergezelde een vriendelijke stem me over ’s Neêrlands wegen. En zou ik dan nu zeggen dat hij eigenlijk te duur was? Dat zou wreed zijn.

Ik heb een grotere hekel aan verdwalen dan aan een beetje geld uitgeven. Die 250 euro is m’n TomTommetje meer dan waard.