Vrijdag lukte het voor de tweede keer niet in een West-Duitse deelstaat een regering te vormen omdat er een taboe rust op samenwerking met Die Linke en elke andere denkbare combinatie ook onmogelijk blijkt.

In Die Linke werken voormalige leden van de sociaaldemocratische SPD, die hun partij niet meer links genoeg vinden, samen met ex-communisten uit de voormalige DDR. In Oost-Duitsland is Die Linke al een soort volkspartij geworden, die bij de deelstaatverkiezingen in Thüringen in 2009 meer dan 27 procent van de stemmen behaalde. In het oosten van Duitsland kijkt ook niemand meer op van regeringsdeelname van Die Linke op deelstaatniveau.

In het westen ligt dat anders, mede vanwege de vrees die de communistische DDR decennialang inboezemde. De kwestie of er al dan niet samengewerkt moet worden met Die Linke leidt tot diepe verdeeldheid in de SPD. Die barst in alle hevigheid los als in een West-Duitse deelstaat een centrumrechtse CDU/FDP-coalitie haar meerderheid verliest. Vroeger kon dan meestal zonder problemen een centrumlinkse coalitie worden gevormd van SPD en Groenen. Maar zo’n rood-groene meerderheid is er nu soms ook niet meer, nu Die Linke ook naar stemmen vist in de linkse vijver.

Toen Die Linke in 2008 voor het eerst in het parlement van Hessen werd gekozen, leidde dat tot bijna een jaar kabinetsformatie zonder resultaat en felle ruzie binnen de SPD over al dan niet samenwerken met Die Linke. Het getouwtrek leidde tot vervroegde verkiezingen. Zo’n scenario werd dit jaar voorkomen in Noord-Rijnland-Westfalen, door na alle mislukte formatiepogingen centrumrechts gewoon te laten zitten als minderheidsregering.