In dit opzicht is het veelzeggend dat de SGP niet slechts de 2 zetels behouden heeft, maar dat ze ook in stemmenaantal er –licht– op vooruitgegaan is.

Staatssecretaris De Vries

De verpletterende nederlaag, die nota bene een historisch karakter draagt, wordt door velen op conto van de heer Balkenende geschreven. Zonder dit geheel te ontkennen wil ik wel op een aspect wijzen dat tot dusver niet goed uit de verf is gekomen.

Het betreft de commotie rondom de afgetreden staatssecretaris De Vries. Als je als christen op zo’n post en met zo’n reputatie als hij bezat, leeft op een wijze die direct indruist tegen het zevende gebod, vraag je om problemen. Buitenstaanders bezigen dan gelijk het scheldwoord schijnheilig en zijn dan echt klaar met een zogenaamde christelijke politiek.

Bij mensen uit de eigen achterban van het CDA brengt zo’n zaak niet alleen een grote schok teweeg, maar maakt ze de partij ook enorm ongeloofwaardig. Met andere woorden: het CDA brandt niet slechts bij buitenstaanders af, maar ook bij eigen partijgenoten.

De schade had nog wel beperkt kunnen blijven, als het CDA vanaf het eerste moment had gedaan wat ze Bijbels gezien had moeten doen, namelijk zich uitdrukkelijk van het gedrag van de staatssecretaris distantiëren en hem tot aftreden bewegen.

In plaats van Bijbels te handelen, trad men politiek op. Eerst afwachten of de bui niet overtrok. Pas toen duidelijk werd dat de 
onweersbui alleen maar verergerde, trokken het CDA en de heer 
De Vries de consequentie.

Klinkt in het voorgaande inhoudelijke kritiek door, het zou wel eens kunnen zijn dat een ander of anderen een nog problematischer rol bij deze onverkwikkelijke zaak hebben gespeeld. Als buitenstaander meen ik te weten dat het een ongeschreven wet op het Binnenhof is dat men het privéleven van politici ongemoeid laat. Waarom heeft men bewust in het geval van een CDA-politicus die wet overtreden? Het tijdstip waarop het overspelig gedrag van de desbetreffende naar buiten is gebracht, leende zich zo perfect voor een onherstelbare wond, dat het geen toeval kan zijn. Hoewel de algemene opinie is dat de verkiezingsstrijd fair is verlopen, heb ik mijn grote twijfel. Het zou mij niet verbazen als achteraf blijkt dat er een politieke ”moord” gepleegd is. En dat hebben het CDA en de heer Balkenende niet verdiend.

PVV

In de commentaren die ik gelezen heb, gaat de aandacht voornamelijk uit naar de nek-aan-nekrace tussen de VVD en de PvdA en naar het verlies van het CDA. Te veel blijft in de schaduw de enorme winst van de PVV. Wellicht wordt dit veroorzaakt door de overspannen peilingen en verwachtingen van de afgelopen tijd, toen de PVV de grootste partij leek te worden.

Maar hoewel dit niet uitgekomen zijn, is de sprong voorwaarts formidabel en beangstigend. Dit laatste in allerlei opzichten. De politiek van de heer Wilders vertoont tot dusver een grillig beeld. Daarbij vertoont de PVV al openlijk de eerste scheuren. Dit alles boezemt niet veel vertrouwen in. Zijn politiek is bovendien grimmig naar de kant van de achterban van deze krant. De positie van reformatorische christenen is bij hem allerminst veilig.

Geestelijke les

Het is teleurstellend te noemen dat de SGP geen helderder geluiden heeft laten horen. Dat had de PVV een heel aantal stemmen vooral van jongeren gescheeld. Urk is in dit opzicht tekenend. Het is nog nooit in de geschiedenis voorgekomen dat een seculiere partij op dit voormalige christelijke eiland meer dan 10 procent van de stemmen wist te halen. Dit de heer Van der Staaij in Urker dracht ten spijt. Alleen al het Bijbelse gegeven van de doodstraf had een verschil kunnen maken.

In een commentaar las ik dat de SGP dankbaar is voor het behoud van de 2 zetels, maar dat ze sombert over het zetelverlies van de twee partijen die de C in hun naam hebben staan. Er is inderdaad alle reden tot grote bezorgdheid. Het ziet ernaar uit dat welke coalitie er ook zal komen, de godsdienstonvrijheid voor reformatorische christenen in rap tempo zal toenemen.

Maar moeten wij dan somberen? De Pinkstergeest zorgde ervoor dat de eerste christenen in een situatie van vervolging niet somberden, maar zich verblijdden, omdat zij waardig geacht werden om Christus’ naams wil smaadheid te lijden. Laat ons dan smeken om de gave van die Geest. Laat ons dan ons verootmoedigen voor het aangezicht des Heeren en met Hem in een heilig verbond treden.

De auteur is predikant van de hersteld hervormde gemeente te Urk en bijzonder hoogleraar aan de VU te Amsterdam vanwege de Hersteld Hervormde Kerk. Reageren aan scribent? goedbekeken@refdag.nl