De mariniers namen het bevel over de schepen over na urenlange pogingen per radio om ze van koers te laten veranderen. De organisatoren van de ‘Gazavloot’ zeiden dat ze geen gewapend verzet zouden bieden. De veronderstelling bij de Israëlische legerleiding was dat het om politieke activisten zou gaan die geen gewelddadig verzet zouden bieden. Op vijf van de zes schepen werd er inderdaad geen of nauwelijks tegenstand geboden. Maar op een ontvangst met staven, messen, knuppels, pistolen en katapulten met knikkers op de Mavi Marmara met 600 passagiers aan boord was niet gerekend.

De soldaten hadden vuurwapens bij zich, maar ze kregen de opdracht deze alleen in levensbedreigende situaties te gebruiken. De eerste mariniers die op het schip landden raakten gewond. Pas toen de menigte een commando met ijzeren staven begon te slaan, kregen de mariniers opdracht te schieten.

Commentator Ron Ben Yishai schreef op de website van Ynet dat de activisten goed voorbereid waren op het gevecht. Pas na dertig minuten slaagden de commando’s erin de brug van het schip te bereiken. Volgens Ben Yishai werden er twee fouten gemaakt: de commandanten van de operatie dachten dat het ging om leden van humanitaire groepen die geen geweld zouden gebruiken en hadden niet voorzien dat er een groep was die de soldaten op het dek opwachtte.

Regeringswoordvoerders benadrukten maandag dat het om een gerechtvaardigde actie ging. Het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken zei in een verklaring dat Gaza de blokkade werd opgelegd omdat Israël zich in een gewapend conflict bevindt met het regime dat Gaza bestuurt. Hamas heeft in het verleden herhaaldelijk burgerdoelen in Israël bestookt met wapens die over zee werden aangevoerd.

Volgens het ministerie mag een land een blokkade ook in internationale wateren opleggen, mits het toegang biedt tot havens en kusten van neutrale staten. „Elk vaartuig dat een zeeblokkade schendt of probeert te schenden mag onder het internationaal recht worden overgenomen of zelfs worden aangevallen.”

In Israël klonk ook kritiek op de actie. Ari Shavit schreef in het dagblad Ha’aretz dat het kabinet er door een domme zet in is geslaagd de moslimbroederschap als slachtoffer af te schilderen en de Israëlische marine als de schurk. Tegelijktertijd opende het het Europese, Turkse, Arabische, Palestijnse en het binnenlandse Israëlische front. „Door dit te doen dient Israël de belangen van Hamas beter dan Hamas zelf ooit gedaan heeft.”

Dr. Mordechai Kedar van de Bar Ilan Universiteit plaatste op Ynet de actie in het kader van de strijd die Israël voert tegen de radicale islam. Hij schreef dat er een strijd plaatsheeft tussen enerzijds de islamitische coalitie waaraan Turkije probeert leiding te geven en waarvan Iran, Hamas en Hezbollah deel uitmaken en anderzijds de krachten van het liberale Westen dat Israël vertegenwoordigt. „Dit gevecht gaat niet over Gaza”, aldus Kedar.

„De strijd gaat over de toekomst van het Midden-Oosten”, vervolgde de commentator. „Zal het een toekomst zijn waarin de bestaande politieke orde wordt gehandhaafd of zullen de radicale islamitische machten de huidige orde vervangen, zoals al in Libanon en Turkije is gebeurd?”