Bethlehem is een Palestijnse stad op de Westelijke Jordaanoever, ook wel aangeduid als de Westbank. Op termijn moet de Westbank deel gaan uitmaken van een Palestijnse staat. Eeuwenlang was Bethlehem een christelijke stad. In 1996 is Bethlehem overgedragen aan de Palestijnse autoriteit. Nu is nog slechts 5 procent van de inwoners van de stad christelijk.

Christenen hebben het niet gemakkelijk in Bethlehem. De Palestijnse Autoriteit zegt de godsdienstvrijheid te waarborgen. In de praktijk is het christenen echter niet toegestaan op straat Bijbels uit te delen of evangelisatiefolders te verspreiden. Een christelijke voorganger vertelde ons tijdens ons bezoek eerder deze maand aan Israël en de Palestijnse gebieden zelfs dat hij is geconfronteerd met brandstichting. Voor moslims die tot het christendom zijn overgegaan, is het leven in de stad nog moeilijker. Zij krijgen te maken met (doods)bedreigingen.

De claims van moslimextremisten komen we ook buiten de Palestijnse gebieden tegen, bijvoorbeeld in Nazareth. In deze stad wonen veel Arabieren. In Nazareth staat de zogeheten Aankondigingskerk. Volgens de overlevering staat deze kerk op de plaats waar de engel Gabriël Maria aankondigde dat uit haar de Heere Jezus zou worden geboren. Moslims willen naast deze kerk een moskee bouwen. Tot op heden is hiervoor geen toestemming gegeven. Maar nu hangen er wel spandoeken voor de kerk waarop de superioriteit van Allah en de islam staat verwoord. Het stadsbestuur durft deze spandoeken niet weg te halen, uit vrees voor de reactie van moslims.

Weinig verdraagzaam

Moslimstaten zijn weinig verdraagzaam ten opzichte van andersdenkenden. Dit bleek onder andere in 1948. In dat jaar werd de staat Israël uitgeroepen. Na de onafhankelijkheidsoorlog nam Jordanië de Westbank in bezit. De Joden die in dit gebied woonden, werden door Jordanië verdreven of gedood. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 heeft Israël de Westbank in beheer. Sinds die tijd is er in dit gebied ruimte voor Joden, christenen en moslims.

Datzelfde geldt voor Oost-Jeruzalem. In 1948 zijn de Joden door de Jordaniërs uit dit deel van de stad verjaagd en zijn enkele honderden Joden vermoord. In de periode 1948-1967 hadden de Joden geen toegang tot de heilige plaatsen in de stad. Sinds Israël deze gebieden onder controle heeft, is dit weer mogelijk. En is deze ruimte er ook voor moslims.

Uit deze voorbeelden blijkt duidelijk dat Israël veel meer ruimte geeft aan moslims dan de Arabische staten inclusief de Palestijnen aan Joden en christenen geven. Het is dus niet vanzelfsprekend dat wanneer er een Palestijnse staat komt, de rechten van minderheden gewaarborgd zijn. De situatie in de Palestijnse gebieden is nu zo dat het Palestijnse bestuur niet in staat is de veiligheid van minderheden optimaal te waarborgen. Dat is ook de reden dat Israël in delen van de Westbank nog steeds de controle houdt en zorgt voor de veiligheid.

Probleem is dat de Palestijnen verdeeld zijn. Er zijn gematigden en extremisten. Maar ook bij het optreden van degenen die als gematigd bekendstaan, zijn soms vraagtekens te plaatsen. Een voorbeeld hiervan is de handelwijze van de Palestijnse president Mahmud Abbas. Enerzijds wil hij vredesonderhandelingen aangaan met Israël. Anderzijds vernoemt hij een straat naar een zelfmoordterrorist en wil hij niet direct met Israël praten, maar alleen via de Verenigde Staten als bemiddelaar.

Raketten

Tijdens de gesprekken die wij voerden, werd ons duidelijk dat Iran en terroristische moslimgroeperingen zoals Hamas, het Palestijnse bestuur en de bevolking proberen te beïnvloeden. In hun visie is heel Israël bezet gebied en is er alleen bestaansrecht voor een Palestijnse staat. Zij zullen niet rusten voordat de Joden in de zee zijn gedreven en de staat Israël niet meer bestaat.

De grote vraag is of de gematigde Palestijnen in staat zijn weerstand te bieden tegen deze extremistische krachten. In Gaza zien we wat er gebeurt wanneer Hamas de macht overneemt. De afgelopen jaren zijn er duizenden raketten op Israël afgevuurd. Zolang hiertegen internationaal niet sterker wordt opgetreden, is het begrijpelijk dat Israël niet zit te wachten op de komst van een Palestijnse staat op de Westbank, waar mogelijk hetzelfde gebeurt.

De auteurs zijn respectievelijk medewerker van het Wetenschappelijk Instituut van de SGP en voorzitter van de werkgroep CDA en Israël.