De predikant van de hervormde gemeente in Breukelen sprak op de eerste dag van een tweedaagse predikantenconferentie van de Gereformeerde Bond over ”Geestelijk leidinggeven vandaag”, in het Elspeetse conferentiecentrum Mennorode. Doel van deze ”Dalfsenconferentie” is onder andere te komen tot een theologische duiding van de huidige tijd en cultuur en zicht te krijgen op de plaats van de kerk, alsook de noodzaak van profetische prediking.

Ds. Van Ekris begon zijn lezing met het geven van voorbeelden van mensen die leven in een „geestelijke mist” en niet meer te bereiken lijken: een oudere man die kerkenwerk had gedaan en zich afvroeg of God nog wel bestond; een catechisant die naar een begrafenis was geweest waar de naam van God niet werd genoemd en die zei: „Het was de mooiste begrafenis die ik heb meegemaakt.”

Ds. Van Ekris: „De cultuur kan een cocon om je heen leggen. Mensen glijden zomaar weg uit de kerk. Soms lijkt het alsof ik tijdens het preken in de leegte praat. Ik geef alles wat ik in huis heb, maar ik vecht tegen een vijand die groter en sterker is dan ik en die het lijkt te winnen.”

De predikant haalde Paulus aan, die sprak over een strijd tegen de machten en over Jesaja, die het had over een geest van diepe slaap. „We leven in een tijd van verblinding. De grens tussen zien en niet zien is geestelijk van aard. Het is van belang dat er in deze samenleving zieners zijn. Het is hun roeping om te zeggen wat ze zien en niet om zich aan te passen.”

Ds. Van Ekris gelooft niet dat de oplossing voor de geestelijke crisis gelegen is in beter pastoraat en meer apologetiek. Terugtrekken in de innerlijkheid is evenmin een oplossing, want ook daar is de „toorn des Heeren.” Solidair zijn met de wereld biedt geen uitweg, omdat het gevaar dreigt door de wereld te worden „opgegeten.”

Het enige wat er volgens de predikant opzit, is vanuit de beschutting van God uit te gaan in de wereld en bewogen te zijn met die wereld. „Een profeet moet een seinpaal op een bergtop zijn.”

Dr. Ad Verbrugge, als filosoof verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam, gaf een analyse van de huidige cultuur. In deze „onzekere” tijd, waarin veel mensen weerzin krijgen tegen macht en geld, ziet hij een nieuwe rol weggelegd voor leiders die „een zekere voornaamheid hebben en zorg tentoonspreiden”, zoals PvdA-leider Cohen. Hij vermoedt dat „predikanten belangrijker gaan worden voor mensen die verdoold zijn en het moeilijk hebben.” Verbrugge roept de kerken op hun verantwoordelijkheid in de wereld serieus te nemen en zich niet in zichzelf terug te trekken.

Mr. H. M. Oevermans, docent aan de Christelijke Hogeschool Ede, gaf aan dat er onrust in de gezindte bestaat. Hij vroeg de kerk oog te hebben voor de veranderingen. Onopgeefbaar vindt hij de notie dat het leven een reis is naar de eeuwigheid. Daarbij is een afsterving van de oude mens en een opstanding van de nieuwe mens nodig. „Dat proces is geen feest, maar het maakt wel vrij.”

Dr. H. de Leede, oud-rector van het protestantse seminarie Hydepark, merkte op dat geestelijk leidinggeven in situaties van gescheurde gemeenten vraagt om aanvaarding van de breuk en erkenning van de andere kerkgemeenschap als volwaardig lichaam van Christus. „Daarna kan de avondmaalstafel voor de ander opengesteld worden, zonder de overkomst van de ander te verlangen.”