In de discussie over het eventueel inleveren van de tweede Pinksterdag moeten we wel bedenken dat het houden van een kerkdienst op die dag niet meer is dan een kerkelijke gewoonte. Een goede gewoonte uiteraard, maar daar is het dan ook mee gezegd. De zondagsviering rust op een goddelijke inzetting. De kerkdiensten met Kerst, tweede Paasdag, Hemelvaartsdag en tweede Pinksterdag zijn alleen een waardevolle traditie.

Overigens geldt ten aanzien van de gereformeerde gemeenten op Zuid- Beveland dat men daar voorheen en ook nu nog vaak wel, op de tweede feestdagen geen kerkdienst belegt. Dat is geen principiële keuze, maar meer een oude gewoonte, wellicht onder invloed van het afwijzende standpunt van Koelman ten aanzien van de christelijke feestdagen. Ook dat moet ons voorzichtig maken.

Wanneer in ons land onverhoopt de tweede Pinksterdag als algemene vrije dag zou worden afgeschaft, is er uiteraard niets wat ons verhindert om dan ’s avonds kerk te houden. Zo doen we het immers ook sinds jaar en dag op Goede Vrijdag.

Daar heeft de kerk zelf ook toe bijgedragen. In artikel 67 van de DKO worden wel Kerst, Pasen en Pinksteren genoemd als kerkelijke gedenkdagen die „met de navolgende dag” moeten worden onderhouden. Aanbevolen wordt ook om de Hemelvaartsdag en de dag van Christus’ besnijdenis (die samenvalt men onze nieuwjaarsdag) te houden, maar over Goede Vrijdag wordt gezwegen.

Waarschijnlijk werkten hier bepaalde invloeden door vanuit de Middeleeuwen. Goede Vrijdag stond toen slechts als een halve feestdag op de liturgische kalender. Op die dag was het geoorloofd om te werken. De overheid, die bij de opstelling van de Dordtse Kerkorde een flinke invloed had, wilde daar geen verandering in aanbrengen.