Advocaat uit rechtvaardigheidsgevoel
Met haar 22 jaar is ze de jongste advocaat van Nederland. Amé Derks: „De keuze voor de advocatuur was snel gemaakt. Ik heb een sterk rechtvaardigheidsgevoel.”
Al jaren is Amé betrokken bij de rechtspraak. Dat kan ook niet anders als je ouders een advocatenkantoor runnen. Stellig: „Toch werd ik van huis niet gepusht om rechten te studeren.” Steeds vaker kwam ze op kantoor. Aanvankelijk om de werkruimtes schoon te maken. Maar daar bleef het niet bij. Toen ze een jaar of 15 was, werd ze betrokken bij het archiveren van dossiers. Ook secretariële werkzaamheden dienden zich aan. „Op die manier word je je meer en meer bewust van het reilen en zeilen op een advocatenkantoor.”Na vijf jaar vwo in Woerden –ze deed 5 en 6 vwo in één jaar– en vier jaar rechten aan de Universiteit Utrecht ging Amé in oktober aan de slag op het kantoor van haar ouders.
Wat maakt het werk van een raadsvrouw zo boeiend?
„Het klinkt misschien cliché, maar ik vind het mooi om mensen te helpen. Mijn sterke rechtvaardigheidsgevoel geeft daarin de doorslag, denk ik. Iedereen moet een beroep kunnen doen op rechtsbijstand. Daarnaast zijn mijn werkzaamheden erg afwisselend. Ik doe onder andere arbeidsrecht, incassorecht, strafrecht en familierecht. Soms is dat even schakelen, maar juist die variëteit maakt het werk boeiend.”
Hoe ziet je werkweek eruit?
„Dat is lastig uit te leggen. Soms zit ik de hele dag over dossiers gebogen. Andere dagen kan het voorkomen dat ik veel aan de telefoon zit om te overleggen met een cliënt. Ook corresponderen neemt veel tijd in beslag, net als stukken opvragen. Om een indicatie te geven: woensdag heb ik twee gesprekken gevoerd in het kader van al langer lopende dossiers. Eerder was ik betrokken bij de ontruiming van een woning samen met een notaris en een bewindvoerder in het kader van een vereffening van een nalatenschap. Mensen denken dat je als advocaat dagelijks in de rechtbank te vinden bent; dat is echt een misverstand.”
Levert de recessie meer werk op?
„De advocatuur is niet aan crises onderhevig. Wel zorgt het slechte economische tij voor een ander soort werk. Nu het minder gaat, krijgen we veel arbeidsrecht op ons bord: mensen van wie het contract niet wordt verlengt, gesteggel over reorganisaties en andere zaken rondom ontslagrecht. Als het financieel beter gaat, zitten we vaker om de tafel met vertegenwoordigers van ondernemingen over bijvoorbeeld bedrijfsovernames.”
Je bent 22 jaar. Hoe waarderen cliënten je leeftijd?
„Een voordeel is dat mensen me makkelijker bij mijn voornaam noemen. Dat maakt het contact al snel laagdrempelig. Tot nu toe heb ik nog geen negatieve reacties gekregen. Mensen die met je te maken hebben, beoordelen je op je kennis en niet op leeftijd, is mijn ervaring.”
Je werkt bij je ouders in de zaak. Is dat lastig?
„We proberen werk en privé te scheiden. Uiteraard kan dat niet altijd, zoals buiten werktijd en in het weekend. Maar daar moet je ook niet te krampachtig mee omgaan. Met collega’s bespreek ik ook wel eens persoonlijke dingen.”
Blijf je in de advocatuur werkzaam?
„Voorlopig wil in de advocatuur blijven. Ik wil eerst het vak goed leren en ervaring opdoen. En ik heb nog een driejarig contract uit te dienen. Eerst maar zien of dat verlengd wordt, dan kijken we wel weer verder.”