Nog een blik vanaf de brug…
„Heel veel keren rijd ik erlangs. Als ik de weg over de Papendrechtse brug neem om het eiland van Dordrecht te verlaten. Of omgekeerd. Meestal laat ik het niet na om op dat bepaalde punt even naar rechts of naar links te kijken…” Zo schreef ik de vorige keer. De blik vanuit de auto op het gevangeniscomplex Dordtse Poorten bracht me tot wat gedachten die ik verwoordde.
Maar ik moet eerlijk zijn: ik vertelde niet het hele verhaal. Want al autorijdend op die plek kijk ik ook regelmatig de andere kant op.
Nee, wees gerust: ik houd de weg wel in de gaten. Ik moet trouwens rustig aan doen. Tachtig is de limiet.
Wat is er aan de andere kant van de brug over de Beneden Merwede te zien? Een imposant bouwwerk van hout. Het heeft inmiddels duidelijk de vorm van een schip gekregen. Een indrukwekkende boot in aanbouw.
Wat het gaat worden? Een replica van de ark. De ark van Noach. Het tegenbeeld van de gevangenis.
Water en hout
Over dat schip zelf zal ik nu niet schrijven. Daarvoor kunt u terecht op de website arkvannoach.com. Interessant genoeg.
Waar het me nu om gaat, is wat het zegt, zo’n ark in aanbouw. Zo’n indrukwekkend bouwwerk dat straks klaar zal zijn. Zo’n Bijbels fenomeen dat voor je ogen verrijst. Want dat is het toch. Een gelijkenis in concreto, tastbaar en zichtbaar. Met een eigen boodschap.
We kennen de ark uit de geschiedenissen van Genesis. Wonderlijk en aangrijpend. Maar ook andere plaatsen in de Bijbel verwijzen naar de ark van Noach.
Niet het minst door middel van de woorden van de Heere Jezus Zelf. Ontzaglijke woorden zijn het. De dagen van Noach komen terug in het laatste der dagen.
Ook in de brief aan de Hebreeën en in de eerste Petrusbrief lezen we over Noach en de ark. Ook daar weer in een verband dat spreekt van redding uit het oordeel, behoudenis in de weg van het wonder.
Het is bekend dat met name in de kerk van de eerste eeuwen het thema van de ark een grote plaats had. Zo schreef in de vierde eeuw Ambrosius: „Door middel van water en hout werd Noach met zijn gezin behouden. Zo wordt de gemeente van Christus behouden door de doop en het kruis.”
Trouwens, ook ons eigen doopformulier legt het verband tussen de doop en de zondvloed. Door de ark werden „Noach, zijn acht zielen, behouden en bewaard.” Een motief afkomstig uit de oude kerk.
In oktober 1971 werd het ”Getuigenis” gepubliceerd, een pleidooi tot terugkeer naar de Bijbelse prediking. En daarin eenzelfde verwijzing: „De kerk zal weer moeten worden een ark van Noach, die veiligheid en redding biedt als de golven van het oordeel Gods over de wereld gaan.”
In de arrek…
Deze en andere woorden herinner ik me als ik over de genoemde brug rijd. Aan de ene kant de gevangenis en aan de andere kant de ark. Ik beweeg me tussen oordeel en redding. Tussen de sprake van schuld en van genade.
Het is een tweeslag die de moderne mens niet aanspreekt. Integendeel, hem mateloos irriteert. Zo heeft de passage in het ”Getuigenis” destijds felle kritiek en zelfs spot wakker geroepen. Het zoeken van redding en zaligheid was slechts heilsegoïsme.
En het wijzen op de noodzaak van behoud van je arme ziel was niet minder dan belachelijk. Twee cabaretiers –hun namen zijn me al lang ontschoten– zongen in een satirisch tv-programma over „In de arrek, in de karrek, zei de dominee…”
Hamerslagen
Ondertussen wordt er aan de ark gebouwd. Nog steeds. Letterlijk langs de boorden van de Merwede. Dieper bezien: overal waar het Woord van God klinkt. De hamerslagen klinken onverminderd. Door de wereld gaat een Woord…
Het is het Woord van zonde en genade, van schuld en verzoening. Het is het Woord van Christus Jezus, de Zaligmaker van zondaren. De heilzame boodschap is nog steeds geen andere dan die Justinus de martelaar uit de tweede eeuw al liet horen: „Zoals Noach met de zijnen op het hout van de ark, dat op de wateren dreef, behouden bleef, zo wordt de kerk des Heeren door het water van de doop en door het hout van het kruis, terwijl ze aan Christus gelooft, behouden!”
Voltooiing
Morgen zal het Pinksteren zijn. We gedenken het hoge heilsfeit van de uitstorting van de Heilige Geest. De Geest van Christus, Die gekomen is om van Hem te getuigen. Hij is het teken dat we het tijdperk van de laatste dagen zijn ingegaan. De hamerslagen zijn de Zijne. De toekomst van de Zoon des mensen is aanstaande. Zijn Koninkrijk wordt naar de voltooiing gestuwd. Dat zal komen door het oordeel heen. Niemand minder dan de Heere Jezus wees daarop: „Daarom, zijt ook gij bereid…”
Buiten de ark is er geen behoud. In de ark is er volkomen behoud!
Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl