Uit enkele reacties op mijn bijdrage vorige week in de rubriek ”Weerwoord” bleek dat ik mij wellicht niet helder genoeg heb uitgedrukt over het heilsfeit van de hemelvaart van Christus. Ik richtte mij tegen hen die de hemelvaart louter symbolisch opvatten. Veel moderne theologen zien „het verhaal van de hemelvaart bij Lukas” louter als een literaire vondst of inkleding die de evangelist zou hebben ontworpen in aansluiting bij vergelijkbare verhalen in zijn culturele en religieuze context.Wij geloven daarentegen dat het lichaam van Christus zichtbaar voor de ogen van de discipelen op het moment van de hemelvaart verplaatst is van de aarde naar de hemel. Het gaat in het Evangelie en in Handelingen 1 om de betrouwbare weergave van een uniek en eenmalig gebeuren.

Dit betekent echter mijns inziens niet dat het lichaam van Christus voor de hemelvaart permanent ergens op aarde is geweest. Wie zo redeneert, doet geen recht aan de geweldige metamorfose die is opgetreden van Jezus’ sterfelijk lichaam voor de kruisdood naar Zijn heerlijk opstandingslichaam sinds Hij is opgewekt uit de dood. Immers, Jezus is met een geheel hernieuwd opstandingslichaam uit het graf herrezen en daarmee binnengetreden in de hemelse dimensies. Zijn verschijningen op aarde gedurende de veertig dagen zijn dan ook openbaringen vanuit de hemel aan de discipelen op aarde.

Dat staat wel niet letterlijk zo in de evangeliën, maar uit heel het nieuwtestamentische getuigenis is duidelijk dat Christus op de paasmorgen is verheerlijkt. Ik kan niet inzien dat er nog een geleidelijke verdere transformatie van Christus’ lichaam zou hebben plaatsgevonden gedurende de veertig dagen na Pasen. Nee, Zijn lichaam is ”in een punt des tijds” verheerlijkt.

Als Hij op Goede Vrijdag thuiskomt bij de Vader, wordt dat thuiskomen op de paasmorgen ook lichamelijk verwerkelijkt en behoeft Christus niet nog eens veertig dagen met eerbied gesproken lichamelijk in een wachtkamer op aarde te zitten.

Voor Jezus Zelf was een verplaatsing van Zijn lichaam bij de hemelvaart niet nodig. Immers, Hij is opgewekt met een geheel nieuw lichaam waarmee Hij zomaar van de aarde naar de hemel gaat en vice versa. Wanneer Hij aan de discipelen verschijnt en weer verdwijnt in de periode van veertig dagen na Pasen, dan wil dat zeggen dat Hij zich verplaatst van de hemel naar de aarde en weer terug.

Het was echter wel nodig voor de kerk om op de hemelvaartsdag het gebeuren van Jezus’ heengaan naar de hemel te aanschouwen, omdat daarmee duidelijk werd gemaakt dat Jezus Degene is Die Zijn Koninkrijk in de toekomst volmaakt zal doen doorbreken. Ook werd zo het einde gemarkeerd van een overgangsperiode van veertig dagen die nodig was om de ooggetuigen door vele ontmoetingen met de levende Christus vast in hun schoenen te doen staan bij hun getuigenis in de wereld.

Deze overgangsperiode wordt afgesloten door de hemelvaart van Christus en door de komst van de Geest van Pinksteren.

De auteur is bijzonder hoogleraar gereformeerde spiritualiteit aan de Protestantse Theologische Universiteit.