TEST Westen stuurt nog steeds meeste zendelingen
EDINBURGH – Bijna een half miljoen zendelingen zijn dagelijks op pad om ergens op de wereld het Evangelie te brengen. Westerse landen zenden de meeste christenen uit, net als honderd jaar geleden. Maar er is één groot verschil met toen: Europa en Noord-Amerika zijn zelf zendingsgebieden geworden.
De Verenigde Staten staan al jaren boven aan de lijst van landen van waaruit de meeste zendelingen naar het buitenland vertrekken. Meer dan een kwart van alle zendelingen (127.000) is Amerikaan, zo blijkt uit de onlangs verschenen ”Atlas of Global Christianity” (Edinburgh University Press). Op grote afstand volgen Brazilië (34.000), Frankrijk en Spanje (beide 21.000) en Italië en Zuid-Korea (beide 20.000). Nederland komt met 5000 zendelingen niet in de top tien voor.
De Verenigde Staten sturen niet alleen de meeste zendelingen, ze ontvangen die ook: ruim 32.000. Daarna volgen Brazilië en Rusland met 20.000 inkomende zendelingen, Congo met 15.000 en Zuid-Afrika met 12.000 zendelingen. Toch kunnen deze zendelingen beter naar andere landen gaan als ze veel niet-christenen willen bereiken. In Bangladesh wonen bijna evenveel mensen als in het overwegend christelijke Brazilië, terwijl er maar 1000 zendelingen werken.
Een opmerkelijk gegeven is dat gemiddeld genomen de meeste zendelingen niet uit de Verenigde Staten komen, maar uit de Palestijnse gebieden: op elke 100.000 christenen vertrekken er 340 als zendeling naar het buitenland. In de VS zijn dat er 61, evenveel als in Nederland. Ook Ierland (213), Malta (199), Samoa (180) en Zuid-Korea (101) sturen in verhouding veel zendelingen.
De atlas geeft ook cijfers over het aantal zendelingen per hoofd van de bevolking. In Micronesië zijn gemiddeld de meeste zendelingen actief: bijna 478 op 100.000 mensen. Ook de Nederlandse Antillen scoren goed met 332 zendingswerkers op 100.000 mensen.
Het is opvallend dat uit landen waar weinig christenen wonen (zoals de Palestijnse gebieden, Japan, Algerije en Mongolië) toch regelmatig zendelingen vertrekken. In het overwegend christelijke Oost-Europa is dat juist niet het geval. Daarin speelt de kerkelijke traditie mee, maar ook politiek, de financiële middelen of de mogelijkheden van kerken om zendelingen te sturen.
Dat er vanuit Noord-Amerika en West-Europa nog steeds de meeste zendelingen naar het buitenland vertrekken (meer dan 65 procent van het totaal), komt mede door de financiële mogelijkheden die christenen in deze gebieden hebben.
Maar geld zegt niet alles. In het straatarme Mizoram, in Noordoost-India, kreeg het christendom net voor de eerste wereldzendingsconferentie in Edinburgh in 1910 voet aan de grond. Nu is 90 procent van de bevolking er christen. De Presbyteriaanse Kerk van Mizoram, die zo’n half miljoen leden telt, ontvangt jaarlijks zo’n 10,3 miljoen euro. Daarvan besteedt ze 4 miljoen euro aan zending. Op dit moment werken meer dan 1700 Mizozendelingen over de hele wereld: India, Nepal, China, Taiwan, Birma, Kiribati, Samoa, de Salomon Eilanden, Madagaskar, Wales, Noord-Amerika. Zending zit in hun bloed.
Dit is het vierde deel in een serie over de wereldkerk. Aanleiding is de herdenking van de eerste wereldzendingsconferentie in Edinburgh (1910-2010) en de uitgave van de ”Atlas of Global Christianity” (Edinburgh University Press).
