Als wij de mens bezien in delen, dan moet elk daarvan deel hebben aan die nieuwe geboorte. Het lichaam moet wedergeboren worden, de ziel moet vernieuwd worden.Eerst zullen wij beginnen met het lichaam, want gelijk wij onze leden gesteld hebben tot onreinheid, worden zij na de nieuwe geboorte dienstbaar tot gerechtigheid en heiligmaking. Gelijk ieder lid van de oude mens vol van zonden is, moet ieder lid van de wedergeboren mens door genade vernieuwd worden.

Het hart dat in de oude mens vol is van boze bedenkingen, doodslagen en lasteringen, is in de nieuwe mens het eerste lid dat vernieuwd moet worden. In het hart heeft de genade haar eerste nederzetting. Zoals in de natuurlijke geboorte het hart de eerste nederzetting van leven is, zo is dat ook in de wedergeboorte. Hierom is het dat de nieuwe mens het eerste begint met zijn hart. Want als die fontein niet gestopt is, dan zullen ook al die boze stromen blijven vloeien.

Het oog, dat de verbindingsschakel is tussen het hart en de wereld en dat de Zaligmaker een boos oog noemt, moet nu in de nieuwe mens met andere dingen bezig zijn. Zo ook het oor, dat in de oude mens niet hoort en dat de zonde en de satan bij alle gelegenheden binnenlaat, moet in de nieuwe mens een deur zijn van het leven of de deur van het geloof. Er is geen lid waar de duivel meer op gericht is dan het oor.

Isaac Ambrosius, predikant te Preston (De eerste, middelste en laatste dingen, 1660)