Vorig jaar kwam de vierde zus erbij. Maar daar staat tegenover dat een andere zus ziekenhuis Ikazia al eerder verliet. „Anders waren we met zijn vijven geweest.”Volgens Andrea is het „leuk” om samen hetzelfde werk te doen. „Je maakt dezelfde dingen mee en hebt soms dezelfde dipjes.”

De zusters werken wel allen op een verschillende afdeling. Andrea zit op chirurgie. „Af en toe kom je elkaar tegen. Soms werkte er een zus uit de opleiding een poosje op onze afdeling. Dat gaat prima.”

Het werken in de zorg vindt Andrea „niet zwaar”, vertelt ze. „Het is net zo zwaar als je het zelf ziet. Een secretaresse heeft natuurlijk niet met zaken van leven en dood te maken. In vergelijking daarmee is het misschien zwaar.”

Ethische dilemma’s komen ook in het protestants-christelijke ziekenhuis Ikazia voor. „Er zijn bijvoorbeeld mensen die ervoor kiezen te stoppen met behandelingen.”

Caroline Kleiberg (27) loopt al tien jaar rond in Ikazia. „Eerst drie jaar op chirurgie, en momenteel op de intensieve care.”

Ze heeft er geen hekel aan dat drie zussen bij dezelfde instelling werken. „Ik weet niet beter. Misschien dat het leuk is om thuis ook eens wat verhalen over een kantoor of uit het onderwijs te horen. Misschien is het een klein kringetje. Maar daar ben ik dus aan gewend. Je kunt ook dingen met elkaar delen. Dat is mooi.”

Caroline komt haar zussen zelden op de werkvloer tegen. „Alleen in de eetzaal nog wel eens. We hebben ook verschillende werktijden.”

Het werk in de zorg kan ook aangrijpend zijn, vindt Caroline. „Het maakt indruk als situaties herkenbaar zijn vanuit je omgeving. Ook is het confronterend als je soms ziet hoe leeg sommige mensen in het leven staan. Maar daartegenover staan ook positieve voorbeelden. Juist die afwisseling is boeiend, maar soms ook heftig.”

Caroline heeft geleerd die emoties op haar werk achter te laten. „Elke week hebben we een zorgmoment, waarin we spreken met collega’s en een pastoraal werker. Onder andere over de grenzen van de zorg.”