Benoeming Clinton uitdaging voor Obama
De Clintons zijn naar eigen zeggen een en al souplesse. „Ik zal alles doen wat mij gevraagd wordt”, aldus oud-president Bill Clinton eerder deze week over de mogelijke benoeming van zijn vrouw Hillary tot minister van Buitenlandse Zaken in de regering-Obama. Hij doelde op mogelijke beperkende maatregelen voor zijn menslievende activiteiten als die niet verenigbaar zijn met de toekomstige verantwoordelijkheden van zijn echtgenote.
Bill Clinton lobbyde bijvoorbeeld voor zijn Canadese vriend Frank Giustra, die het voorzien had op een uraniumcontract met Kazachstan. Toen dat binnen was, doneerde Giustra 31 miljoen dollar aan de Clinton Stichting, die zich onder meer inzet voor de bestrijding van aids en malaria. Zouden de lobbyactiviteiten van Bill Clinton eenzelfde resultaat hebben opgeleverd als echtgenote Hillary als minister van Buitenlandse Zaken kritiek had geleverd op het twijfelachtige mensenrechtenbeleid van Kazachstan?Bill Clinton is bereid de namen bekend te maken van de belangrijkste donoren van zijn stichting en toekomstige internationale spreekbeurten ter goedkeuring voor te leggen aan het Witte Huis en aan Buitenlandse Zaken. Dat klinkt goed, maar wat gebeurt er als een buitenlandse mogendheid hem benadert om via hem invloed uit te oefenen op zijn vrouw? Je kunt het echtpaar toch niet nauwkeurig voorschrijven waarover het wel en niet mag praten?
„Dat probleem is alleen op te lossen als Bill Clinton besluit te gaan rentenieren en zijn stichting en z’n lucratieve spreekbeurten opgeeft. Het is niet waarschijnlijk dat hij dat doet”, zegt politiek analist Thomas Mann van het Brookings Research Instituut in Washington. Er is volgens Mann sprake van een „potentieel conflict” tussen tegenstrijdige belangen en mogelijke belangenverstrengeling. Een conflict dat een vraagteken zet bij het mogelijke besluit om Hillary Clinton op Buitenlandse Zaken te benoemen. Maar dat is niet alles.
Hillary Clinton is ambitieus. Ze liet haar oog vallen op het Witte Huis, maar werd in de Democratische voorverkiezingen door Barack Obama verslagen. Er zijn harde woorden gevallen. Zijn beiden bereid om de strijdbijl te begraven? Is Hillary Clinton bereid om het buitenlands beleid van Obama vorm te geven, of heeft zij eigen plannen? „De vraag is of zij een eigen buitenlands politiek profiel wil ontwikkelen, om zich bij de volgende verkiezingen in 2012 nog duidelijker als ervaren kandidate te kunnen opwerpen. Dat wordt dan opnieuw als concurrent van Obama, de zittende president”, zegt James Carafano van de Heritage Foundation in Washington.
Dit lijkt misschien ver gezocht, maar binnen het Clintonkamp pleiten sommigen al voor zo’n scenario. In het Obamakamp benadrukt men dat een mogelijke benoeming met Hillary Clinton is besproken, maar dat er nog niets definitief is. En Hillary Clintons woordvoerder Philippe Reines benadrukte donderdag dat de senator uit New York nog niet heeft beslist of zij het aanbod van Obama -eventueel- zal aanvaarden. Onder Obama zal zij -hoe dan ook- moeten dienen, terwijl zij in de Senaat een zekere vrijheid van handelen geniet, zeggen sommige ingewijden.
Waarom blijft Hillary Clinton dan niet in de Senaat? „Ze is waarschijnlijk de bekendste senator van Amerika, maar binnen de strikte hiërarchie van dit eerbiedwaardige college is zij nog maar een junior, dus een aankomend senator. Daardoor kan zij geen voorzitter worden van prominente Senaatscommissies. Zoals aanstaand vicepresident Joe Biden, die bijvoorbeeld voorzitter is van de invloedrijke commissie buitenland van de Senaat. Dit is voorlopig niet voor Hillary Clinton weggelegd.
Als Obama Hillary Clinton benoemt, haalt hij een ambitieuze vrouw binnen met een eigen agenda. Waarom zou hij dat doen? „Hij gelooft in de formule van Abraham Lincoln, dat je een goed team kunt opbouwen door daarin voormalige rivalen op te nemen. Hij durft dat aan, ook al is hij zich bewust van de ambities van Hillary Clinton. Het betekent verder een positief gebaar tegenover degenen binnen de Democratische Partij die het nog steeds betreuren dat Hillary Clinton in de voorverkiezingen van hem verloor.
Ook is het een demonstratie van het feit dat hij ernst maakt met zijn belofte om een eind te maken aan Washingtons traditie van kampen en persoonlijke afrekeningen. Obama heeft verandering beloofd. Hillary Clinton in zijn regering opnemen, is daarvan een voorbeeld. Hij is zeker genoeg van zichzelf om dat aan te durven”, zegt Democratisch afgevaardigde Russ Carnahan, die nauwe banden onderhoudt met het team dat Obama assisteert bij de aanstaande machtsoverdracht in Washington.
