Moedeloosheid onnodig
Orthodox-protestants Nederland is inmiddels wel duidelijk geworden dat er vorige week vrijdag een wissel is omgegaan. Met zijn uitspraak dat de staat maatregelen moet nemen tegen de SGP heeft de Hoge Raad gekozen voor uitsluiting van groepen die om godsdienstige redenen een afwijkend standpunt innemen.
Het hoogste rechtscollege keert de betekenis van grondrechten om. Ze zijn bedoeld om minderheden beschermen, maar worden nu gebruikt om die in het gareel van het gelijkheidsdenken te krijgen. Het SGP-arrest maakt duidelijk dat godsdienstige opvattingen voor de rechter ondergeschikt zijn aan het gelijkheidsbeginsel.Bijbelgetrouw Nederland is bang dat dit een eerste stap is om hen steeds meer in de hoek te drukken. Die vrees is niet ongegrond. Er zijn meer signalen die in die richting wijzen.
In veel gemeenten is de laatste jaren de weigerambtenaar zijn legitieme positie ontnomen. De vrijheid van onderwijs staat meer en meer onder druk. Scholen die weigeren homoseksuele leerkrachten te benoemen, komen in een uiterst moeilijke positie terecht. Inmiddels roepen progressieve politici dat onderwijsinstellingen geen strikt toelatingsbeleid voor leerlingen meer mogen voeren.
Formeel hebben kerken niets te duchten. Die mogen hun eigen regels stellen. Maar ook daar wordt aan geknaagd. Klokgelui voor de aanvang van de kerkdienst en gemeentezang tijdens de dienst blijken steeds meer irritatie op te roepen en leiden soms tot juridische procedures.
Inmiddels is duidelijk dat het kerkelijk erf ook voor de homobeweging een doelwit is. De weigering van de hostie aan een homoseksueel is geen incident. Bekend is dat er binnen de Amsterdamse homobeweging stemmen opgaan om de pijlen welbewust te gaan richten op kerken. Ook die moeten volgens de homolobby op de knieën gedwongen worden.
De tendens is duidelijk. Voor hen die willen vasthouden aan de Bijbelse geboden wordt de ruimte ingeperkt: van een erkende plaats naar een nauwelijks gedulde.
De ontwikkelingen kunnen christenen zeer verontrusten. Als christelijke ouders zien op hun jongeren kan er de bange vraag zijn: Wat zullen zij nog meemaken? Een terechte en begrijpelijke vraag. Wie wenst de kinderen van nu niet een leven in vrijheid toe?
Het verzet tegen de moderne tijdgeest is terecht. Maar het mag daarbij niet primair gaan om het bevechten van verworven rechten, hoe begrijpelijk en legitiem dat ook is. Het zal er allereerst om moeten gaan de samenleving het heilzame van Gods geboden duidelijk te blijven maken.
En toch hangt de toekomst van de christenheid in ons land uiteindelijk niet van menselijke inspanningen en acties af. Dat is maar goed ook, want dan was alles bij voorbaat verloren.
Christus staat Zelf voor Zijn zaak in. Daar is die ook veilig. Dan kan de druk toenemen en het kruis wachten. Maar de overwinning is zeker voor de belijders van Jezus’ naam. Na het arrest van de Hoge Raad behoeven christenen niet moedeloos te zijn. De Heere heeft Zijn discipelen gezegd goede moed te hebben, want Hij is al de overwinnaar.