De eerste dagen stoven de geallieerde troepen in een hels tempo in de richting van Bagdad, maar nu wordt er regelmatig halt gehouden om Iraaks mortiergeschut en andere gevaarlijke doelwitten uit te schakelen, zelfs als dat betekent dat de beslissende strijd daardoor wordt uitgesteld.

„We beginnen ze nu op te jagen in plaats van hen zomaar te laten schieten terwijl we voorbijrijden”, zegt luitenant-kolonel B.T. McCoy van het 3de Bataljon mariniers. Zijn eenheid moet stoppen als ze zowel van voren als van achteren bestookt wordt met mortiervuur. Een patrouille duikt met machinegeweren de bosjes in om het gebied schoon te vegen zodat iedereen die volgt een veilige doorgang krijgt.

Het stugge verzet komt redelijk onverwacht. Het zouden de Fedayeen zijn, de paramilitaire knokploeg van Saddam Hussein, die in elke Iraakse stad de verzetshaarden organiseert. De Amerikanen beschuldigen hen ervan in burgerkledij te vechten en overgave te veinzen om oprukkende troepen in een hinderlaag te laten lopen.

De beslissing om minder snel vooruit te gaan is dus genomen uit behoedzaamheid. Het besef dat er harde noten gekraakt moeten worden om het Iraakse regime te verdrijven, lijkt nu pas echt goed te zijn doorgedrongen tot de mariniers. De kleine schermutselingen onderweg zijn de voorbode van een vermoedelijk taaie stadsguerrilla in Bagdad.

Voor meer vertraging zorgen de zandstormen. Die werden dinsdagmiddag zo fel dat het konvooi helemaal tot stilstand kwam en slechts een paar soldaten de wolken van zand instuurde om op wacht te staan. ’We zijn er die dag toch nog in geslaagd om twintig kilometer vooruit te komen, door brute kracht en te doen alsof er niks aan de hand is’, aldus McCoy. ’Dat is ons motto. Het werkt bijna altijd.’

Het zand verstopt in geen tijd de filters van de wagens en zorgt in sneltempo voor slijtage. Wapens blokkeren en motoren begeven het. Bovendien kunnen de elektronische ogen van de moderne wapens door het opwaaiende zand geen doelwit kiezen.

Woensdagochtend is het weer echter flink opgeklaard en kan er opnieuw gereden worden. De sfeer wordt zelfs uitgelaten als honderden dromedarissen het pad van het konvooi kruisen. De mariniers maken er snel even gebruik van om een paar foto’s te nemen.

Een paar uur later staat het konvooi alweer stil. Er zijn nieuwe doelwitten te vernietigen en degenen die daar niet bij betrokken zijn, houden zich bezig met het verwijderen van het gekmakende zand waar niets veilig voor is.