Na de veroordeling wendde C. zich tot de Hoge Raad. Volgens hem kon hij onmogelijk op basis van het bestaande bewijs wegens doodslag worden veroordeeld. De Hoge Raad heeft deze redenering verworpen. Volgens het college had dit verweer eerder moeten worden gevoerd. De Hoge Raad buigt zich in beginsel niet over bewijskwesties.

Sybine Jansons verdween 19 januari 1999 in de buurt van haar woonplaats. Ruim een maand later werd haar lichaam gevonden in een vaart bij Breukelen.

De Hoge Raad bepaalde dat er een halfjaar van de aan C. opgelegde straf moet worden afgetrokken, omdat de behandeling van het cassatieberoep te lang heeft geduurd. Volgens de griffier van het hoogste rechtscollege heeft het gerechtshof in Amsterdam, dat C. in hoger beroep veroordeelde, zestien maanden gewacht met het versturen van het dossier naar de Hoge Raad.

De uit Nieuwegein afkomstige C. heeft justitie jarenlang hoofdbrekens gekost. Reeds begin jaren negentig toonde de man zich een uiterst gevaarlijke, moeilijk te pakken verkrachter. Ook in de zaak-Sybine Jansons stond justitie voor een zware bewijsopgave, mede doordat C. elke medewerking aan het onderzoek weigerde, de dringende verzoeken van de nabestaanden ten spijt.

Uit de diverse zaken waarvoor C. in de loop der jaren is vervolgd, is gebleken dat hij zeer berekenend en voor zijn slachtoffers op een uiterst bedreigende wijze te werk ging. C. volgde zijn potentiële slachtoffers en vervoerde in zijn auto spullen waarmee hij zijn sporen zorgvuldig kon uitwissen.