Paulus als „laatste apostel” moet worden gezien als de gevolmachtigde woordvoerder van Christus op aarde, zei dr. Jones, en daarmee komen zijn brieven en uitspraken op het niveau van het eigen woord van God.De directeur van TruthXchange (een instituut dat wereldwijd afwijking van de Bijbel en de verslapping in de kerken wil tegengaan) toonde aan hoe uniek de verschijning van de opgestane Christus aan Paulus was en welke fundamentele plek deze inneemt in de heilsgeschiedenis.

Dr. Jones baseerde zich allereerst op de simpele grammaticale uitleg van 1 Korinthe 15:8. Daar zegt Paulus: „ten laatste van allen is Hij ook van mij gezien” en dan gebruikt hij het Griekse woord ”eschatos” voor ”ten laatste”. Dit woord is puur chronologisch en betekent dus niet ”de minste”, zoals de liberale theoloog R. Bultmann ten onrechte leest.

Volgens dr. Jones is de zienswijze van Paulus als „de laatste apostel” van grote betekenis. Diens roeping tot apostel is uniek en geen onderdeel van de kerkgeschiedenis maar van de heilsgeschiedenis van Christus’ verblijf op deze aarde. „Christus’ laatste daad op aarde was: Paulus tot apostel benoemen.” Alleen om die reden kon Paulus later volledig legitiem het apostolisch gezag claimen.

Het was, aldus dr. Jones, Gods plan om de christelijke gemeente te bouwen op het fundament van Mozes, de profeten en de apostelen. Omdat ook de heidenen moesten worden toegebracht, deed de verhoogde Christus iets uitzonderlijks, namelijk het benoemen van een toegevoegde ”heidenapostel”. Dit werk vormde de afsluiting van Zijn lichamelijke bediening op aarde. Paulus’ apostelschap was uniek en hij was inderdaad de laatste apostel. Daarna kon niemand zich meer ”apostel” gaan noemen, tenzij in de letterlijke betekenis van zendeling, aldus dr. Jones.

De Schotse emeritus predikant ds. John MacPherson vervolgde donderdag zijn tweeluik over ”De dienaar des Woords als dienaar” en ”De dienaar des Woords als leider”, ditmaal met een accent op het dienende karakter van de voorganger. Volgens hem is een dienaar van het Goddelijke Woord zowel een dienaar van God als een dienaar van de kerk, alsook een dienaar van de wereld. De predikant verklaarde dat de Bijbel soms het woord ”slaaf” en soms het woord ”dienaar” (diakonos) gebruikt. Beide omschrijvingen vooronderstellen een zeer persoonlijke relatie met de „Boss”, een totale toewijding, en het vertrouwen dat bij trouwe dienst in hun onderhoud zal worden voorzien.

Een dienaar Gods mag niet verbaasd en teleurgesteld zijn als hem dezelfde behandeling als zijn Meester ten deel valt. Het is opvallend dat Jezus niet zegt dat Zijn discipelen Hem dienen, maar dat zij elkaars dienaren behoren te zijn. Volgens ds. MacPherson komt deze les wel het pregnantst aan de orde in Johannes 13, bij de geschiedenis van de voetwassing.

In Lyon heeft tot en met vandaag de 25e Colloque Biblique Franco­phone plaats, waarvan elke dag verslag wordt gedaan. Vandaag deel 3, morgen de slotaflevering.