Historische meetgegevens van zonneactiviteit doen vermoeden dat de stralingsintensiteit sinds het einde van de negentiende eeuw alleen maar is toegenomen. Die waarnemingen sluiten aan bij de huidige bevindingen en dat kan betekenen dat ze een aandeel hebben in de wereldwijde opwarming die op dit moment plaatsheeft, zegt onderzoeksleider Richard Willson.

De zon schijnt niet altijd even helder, maar heeft een cyclus die ongeveer elf jaar duurt. Tijdens het zonnemaximum zijn veel zonnevlekken te zien, donkere vlekken op de zon waar de temperatuur iets lager is dan op het omringende deel. Daarna volgt een vrij rustige periode, waarin juist weinig zonnevlekken aanwezig zijn. Juist in die jaren zien de NASA-wetenschappers een toename in de hoeveelheid energie die de zon uitstraalt.

Willson waarschuwt dat zijn metingen een te korte tijd omspannen om zekerheid te geven over het klimaateffect. Daarvoor zouden nauwkeurige metingen een eeuw achter elkaar moeten plaatshebben. De waarnemingen uit de vorige eeuw zijn niet betrouwbaar genoeg om op te bouwen, al wijzen ze wel een bepaalde richting op.