Stille Zaterdag
Ieder jaar weer tonen onderzoeken aan dat een flinke meerderheid van de Nederlanders helemaal niet weet waar het met Pasen nu precies over gaat. De kennis van het kerkelijk jaar houdt voor de meeste mensen op bij Kerst. Met Pasen vier je het begin van de lente, op Hemelvaartsdag geniet je van het begin van een lang voorjaarsweekend en met Pinksteren krijg je alvast een voorschotje op de zomervakantie.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de media met Pasen alleen nog melden hoeveel buitenlandse toeristen de paasdagen in ons land doorbrengen en bij welke pretparken er extreme drukte wordt verwacht. En wat de kerk betreft: die haalt alleen nog het nieuws met een foto van de uitvoering van de Matthäus Passion van Bach in de Grote Kerk in Naarden waar tientallen hoogwaardigheidsbekleders aanwezig zijn.Goede Vrijdag, Stille Zaterdag, Pasen. Een wonderlijke dag is het, die Stille Zaterdag. Het is een dag van zwijgen, van stilte. Een dag van wachten. Een moment van inkeer. Een dag ook waarop het lijkt dat de strijd beslist is in het voordeel van de machten die zich op Golgotha tegen de Zoon van God keerden. Het is een dag die iedereen die zich niet vastklemt aan Gods Woord volstrekt op het verkeerde been zet.
Jezus Christus, Gods Zoon, rust in het graf. Het werk is gedaan. En Zijn volgelingen houden sabbat. Overmand door verdriet, murw geslagen door het drama op Golgotha. Vastgeklemd in een cocon van ongeloof. Want niets van wat er gebeurde, was niet door Jezus Zelf voorzegd. Ze hadden beter kunnen weten omdat Jezus Zelf hun had gewezen op het „ten derde dage.”
Ook in 2010 leven veel christenen alsof het op Stille Zaterdag allemaal doodgelopen is. Letterlijk. De opstanding van Jezus uit de dood is voor velen, ook in de kerk, niet meer dan een spiritueel gebeuren. Een opstaan, een opstand, tegen het onrecht in de wereld in de geest van Christus. Een mistige geloofsleer waarin oude begrippen en woorden een vulling krijgen die ten diepste alles in het midden laat. Is het vreemd dat de maatschappij niets heeft met zo’n paasloze christenheid?
Stille Zaterdag is de dag van het geloven, zonder te zien. Het is de dag waarop een christen niets in handen heeft. Hij kan zich alleen maar vastklemmen aan het Woord van Jezus Zelf dat Hij, na Zijn dood, ten derde dage zou worden opgewekt (Luk. 9:22).
Stille Zaterdag is de laatste drempel naar Pasen. Langzaam maar zeker vervluchtigt in de graftuin de donkere nacht van lijden en dood. En in het graf van Christus is er het nooit te bevatten mysterie van nieuw leven dat door God Zelf wakker geroepen wordt aan de achterkant van de dood. Dwars tegen alle wetmatigheden in, schept de Schepper een nieuwe werkelijkheid door voorgoed de dood te scheiden van het leven. Zo wordt met Pasen de Graftuin een paradijs. Bewaakt door engelen, net als de Hof van Eden. Alleen jagen deze engelen de mensen niet weg, maar nodigen ze hen binnen: „Komt herwaarts, ziet de plaats waar de Heere gelegen heeft.” (Matt. 28:6). Gelegen hééft. Pasen!
