Enige relativering is bij dit alles wel op zijn plaats. Zeker, dat een kabinet voortijdig ten val komt, is niet plezierig en is nadelig voor de continuïteit van het landsbestuur. Maar we moeten niet vergeten dat dit in een democratie nu eenmaal tamelijk gebruikelijk is. Van alle naoorlogse kabinetten zat ongeveer de helft de rit niet uit.Dat politici tijdens een verkiezingscampagne, zoals die nu is gestart, kibbelen, mag evenmin een groot probleem heten. Sterker nog: in zo’n periode móéten de vertegenwoordigers van de diverse politieke stromingen flink met elkaar bekvechten. Daarbij is het natuurlijk wel relevant waarover die twisten precies gaan.

Sinds dinsdag realiseert iedereen zich weer waarover het in de huidige verkiezingscampagne in elk geval behoort te gaan. In een alarmerende analyse zette het Centraal Planbureau (CPB) op een rij met welke financiële problemen ons land nu en in de komende jaren kampt. Om te kunnen blijven doen wat de overheid momenteel allemaal verricht, moet zij de komende tijd het astronomische bedrag van 29 miljard euro bezuinigen.

Dat dit bedrag lager is dan de 35 miljard waarover het kabinet aanvankelijk sprak, mag dan een meevaller zijn, uiteindelijk spreken we natuurlijk nog steeds over een ongelooflijke berg geld.

Wat we van onze politieke partijen mogen verwachten is dat zij de komende weken en maanden maximale duidelijkheid verschaffen over de vraag hoe zij tot deze besparing denken te gaan komen en in welk tempo.

Dat laatste is nog een vraagpunt apart. Wie te hard bezuinigt, breekt het economisch herstel in de knop. Dat mogen partijen als VVD en D66, die eerder dit jaar snelle bezuinigingen eisten, wel in hun oren knopen. Als het kabinet had vastgehouden aan de afgesproken begrotingsdiscipline, was de economische groei 2 procent lager uitgevallen en de werkloosheid 2 procent hoger, meldde het CPB dinsdag in zijn Economische Verkenningen.

Het zal dus moeten gaan om voorzichtige, in de tijd uitgesmeerde, maar wel degelijk grondige hervormingen. De kaasschaafmethode is onvoldoende, waarschuwt het CPB.

Politieke partijen zullen daarom de komende tijd hom of kuit moeten bieden. Wat willen zij bezuinigen op de gezondheidszorg en hoe? Wat willen zij doen op het terrein van de sociale zekerheid, de woningmarkt, het openbaar bestuur en de automobiliteit?

Nogmaals, bekvechten hoort bij de politiek. Maar na maanden van politiek geharrewar heeft de Nederlandse burger wél recht op een inhoudelijke campagne, die hem handvatten biedt voor zijn stemgedrag op 9 juni. Als de politiek de kiezer heldere, eerlijke keuzes voorlegt, zonder om de harde economische realiteit heen te draaien, kan zij zichzelf daarmee wellicht enigszins revancheren.