Het volk heeft zich uitgesproken. De ene helft door een stem uit te brengen en daarmee een ruk aan het politieke stuur te geven.De andere helft van de Nederlanders door thuis te blijven en daarmee het signaal af te geven: politiek is waardeloos en politici zijn onbetrouwbaar.

Elk weldenkend mens zou na zo’n uitslag zwijgen en nadenken over wat er aan de hand is. Zo niet de politiek. Die gaat moedig voorwaarts. Als we al niet tevreden zijn, dan kunnen we alsnog om een hertelling vragen. Of op een andere wijze de democratie in diskrediet brengen.

Waar sprake is van verwarring en instabiliteit, daar wordt gezocht naar een zondebok. Daar klinkt de roep om een sterke man. Zo ook nu. Het is duidelijk wie de zondebok is: premier Balkenende. Hij is geen leider, stuntelt als het erop aankomt, houdt de boel niet bij elkaar… Dat wordt in ongezouten taal publiekelijk uitgesproken. In de Kamer en daarbuiten. Alsof er geen gezag bestaat!

Afschuiven van schuld is goedkoop. En on-Bijbels. Het beeld van de zondebok geeft aan dat de schuld plaatsvervangend weggedragen wordt. Mijn schuld wordt op een ander, de Ander, gelegd. Het is onethisch.

Door premier Balkenende tot zondebok te verklaren, maak je zijn partij verdacht en profileer je jezelf als een beter alternatief. Natuurlijk, zo werkt politiek. Maar het is strijdig met het landsbelang.

Leiding

Nederland bevindt zich in een politieke crisis. En dat terwijl we ons in economisch en sociaal opzicht in zwaar weer bevinden.

In een democratie nemen volksvertegenwoordigers het voortouw om leiding te geven. Daarbij mag verwacht worden dat zij beslissingen nemen waar het land mee gediend is. Ook als die pijn doen. Ongeacht welke gevolgen ze hebben voor partij of persoon. Dat vraagt inderdaad om een krachtfiguur. Want wie zichzelf overwint is sterker dan wie een stad inneemt.

Dienen

Ons land heeft een sterke leider nodig. Iemand die niet polariseert, maar diepgaande tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen weet te overwinnen. Iemand die niet reageert op de waan van de dag maar, gedreven door een levensovertuiging en breed gedragen waarden en normen, de koers uitzet en de weg wijst. Leidinggeven is niet de baas spelen. Een leider is een herder. Niet eentje die met zijn hond en zijn stok de kudde opjaagt.

Maar iemand die met stok en steen vooropgaat. Hij ziet niet overal leeuwen en beren, maar waar hij ze ziet, daar grijpt hij in. En waar de kudde gevaar loopt, daar beschermt hij, desnoods ten koste van zichzelf. Als vanzelf denk je aan David. Aan de herderspsalm.

Zo’n leider bij uitnemendheid is de Heere Jezus. Hij kwam niet om gediend te worden, maar om te dienen. Die gestalte past elke leidinggevende. Wat zou het mooi zijn als de politieke leiders zo naar de verkiezingen van 9 juni zouden toeleven. In de wens om vooral dienstbaar te zijn aan het volk. Dat vraagt strijd en zelfbeheersing, want het gaat tegen jezelf in. Het vraagt een diep­gewortelde levensovertuiging en een goed zicht op wat er werkelijk speelt. En een bereidheid om die oplossingen te kiezen die werkelijk goed zijn voor het geheel van de samenleving.

Stel dat het zo zou gaan rond 9 juni, dan is er straks snel een daadkrachtig kabinet gevormd. En vervolgens zal men in Den Haag merken dat je er met alle idealen niet komt. Wie weet, misschien wordt dan toch nog gezocht naar een sterke man, iemand die werkelijk helpen kan.

Er is er Eén, Die alle macht heeft. Die ook gewillig is om op het noodgeschrei grote wonderen te doen.

Biddag

Het was deze week biddag. Zo’n dag brengt wel eens in verwarring: met volle tafels en stevige bankrekeningen en zekerheid van wieg tot graf biddag voor gewas en arbeid houden. Alsof wij ons in dagelijks doen en laten daadwerkelijk afhankelijk weten van de Gever van alle goed.

Veel gebed moet in Gods oren klinken als afschuwelijk geraas. Dan mist gebed doel. Zonde!

Gelukkig kun je steeds een nieuwe biddag uitschrijven. Morgen bijvoorbeeld. Niet als actie. Maar door in stilte God te zoeken. Hem te vragen om een gestalte van ootmoed, een houding van discipelschap. En om leiding in het bestaan van land en volk.

Wie weet, God mocht Zich wenden en bemoeienis hebben met de politiek. Hoe je dat merkt? Dat Zijn geboden kracht doen in het publieke leven. Dat mensen zich laten leiden door verstand en algemeen belang en niet door emotie en zelfzucht.

En daarachter, maar dat is het werk van de Geest in het verborgene, dat mensen God zoeken in Zijn Zoon. De grote Leider bij uitnemendheid. Die gezegd heeft: Neemt Mijn juk op u. Leert van Mij, dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart. En gij zult rust vinden voor uw zielen.

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl