Tantawi leidde sinds 1996 het instituut al–Azhar, waar ook een universiteit toe behoort. Het is een van de invloedrijkste instellingen voor de meerderheid van de islamieten, de soennieten. Het gezag van het instituut, waar soennieten uit de hele wereld komen studeren, is weliswaar aangetast door de nationalisatie ervan in 1961 door de militaire heerser Gamal Abdel Nasser (1918–1970). Sindsdien zijn al–Azhars functionarissen ambtenaren, wat hun onafhankelijkheid en aanzien aantast.De uit Opper–Egypte afkomstige Tantawi werd in 1996 op zijn verjaardag, 28 oktober, tot Grote Imam van de al–Azhar benoemd door de Egyptische president Hosni Mubarak. Hij was toen al tien jaar de moefti van Egypte geweest. De Egyptische moefti wordt ook door de staat betaald en geeft als autoriteit op het gebied van islamitisch recht adviezen over de toepassing ervan.

De jurist en geestelijke gold als gematigd was in zijn optredens meestal erg formeel. In de media werd hij dan ook de laatste jaren vaak van mijlenver ingehaald door wat hij zelf „de nieuwe predikers" noemde. Islamitische predikers die met behulp van televisieprogramma’s en het internet een schare publiek trekken, zoals evangelisten dat op Amerikaanse beeldbuizen kunnen. Tantawi vond het niet nodig dat al–Azhar een eigen satelliettelevisie–omroep begon om de nieuwe stromingen in te dammen.

De Grote Imam was in zijn patriarchale stijl vaak zeer uitgesproken. Hij veroordeelde zelfmoordaanslagen, extremisme en terrorisme. Hij keerde zich ook fel tegen vrouwenbesnijdenis met een van zijn zeer schaarse mededelingen van persoonlijke aard; Hij verklapte dat zijn eigen dochter niet besneden is. Bij een bezoek vorig jaar aan een lagere school, verloor de doorgaans emotieloos ogende geestelijke even zijn zelfbeheersing. Toen hij een 11–jarig meisje met een „onislamitische" nikab in de banken zag zitten, beval hij haar het onmiddellijk af te doen. Toch bleef hij conservatief op andere terreinen zoals de positie van de vrouw in het openbare en religieuze leven.