De Amerikanen kiezen volgens het gezaghebbende International Institute for Strategic Studies (IISS) voor een combinatie van een invasie met grondtroepen en zware precisiebombardementen op strategische doelen.

Het aantal door satelliet- en lasergeleide raketten en bommen zal volgens de deskundigen in de eerste fase van de oorlog vele malen groter zijn dan tijdens de Golfoorlog in 1991. De opzet is om tijdens de eerste aanvalsgolven de vuurkracht van alle beschikbare vliegtuigen en marineschepen te benutten, zodat alle doelen in heel Irak vrijwel tegelijk worden aangevallen. Het verrassingseffect is zo het grootst, aldus een Amerikaanse officier in Koeweit.

Deze bombardementen moeten de Irakezen murw maken en de commandolijnen tussen Saddam Hussein, verscholen in zijn bunker, en de bevelhebbers van zijn elitetroepen van de Republikeinse Garde en het leger afsnijden. Kazernes, legerbarakken van de Republikeinse Garde, vliegvelden, luchtafweer en plaatsen waar massavernietigingswapens worden vermoed, krijgen volgens dit scenario in de eerste uren de volle laag.

De Amerikanen willen volgens waarnemers zo de commandostructuur vernietigen. Daarnaast zullen naar verwachting speciale eenheden en luchtlandingstroepen met helikopters diep in Irak doordringen om cruciale posities te veroveren. Door snelle bliksemacties willen de Amerikanen voorkomen dat de Iraakse dictator de tactiek van de verschroeide aarde toepast door olievelden in brand te steken en bruggen te vernielen.

Als de bombardementen beginnen, zullen vrijwel gelijktijdig Amerikaanse commando’s en grondtroepen vanuit Koeweit de grens oversteken. Hun taak is om zo snel mogelijk de zuidelijke stad Basra en de nabijgelegen olievelden te veroveren, aldus de Amerikaanse generaal James Conway, die het bevel voert over een gecombineerde Amerikaans-Britse legermacht.

Hiermee willen de Amerikanen voorkomen dat Iraakse troepen de olie-installaties in brand steken. In Koeweit staat ook een speciaal team paraat dat op zoek gaat naar opslagplaatsen met chemische- en biologische wapens.

Amerikaanse functionarissen zeggen te mikken op een snelle bezetting van Basra, met een miljoen inwoners, in de hoop dat de Amerikanen worden verwelkomd door zwaaiende en juichende mensen. Dat zou een leuke opsteker zijn voor de militairen, die vervolgens kunnen doorstoten naar Bagdad.

Het Iraakse opperbevel heeft inmiddels een groot deel van zijn troepen uit de zuidelijke grensstreek teruggetrokken om Bagdad te verdedigen. Hierdoor zouden Basra en de zuidelijke olievelden volgens sommige officieren slechts verdedigd worden door een garnizoen matig getrainde militairen.

Toch is niet iedereen ervan overtuigd dat de Irakezen Basra zonder slag of stoot overgeven. Sceptici wijzen erop dat Saddams troepen de laatste dagen bezig zijn zich in hun bunkers terug te trekken om zich te beschermen tegen de bommenregen, om later ongebroken te voorschijn te komen.

Ook een veeg teken is dat Saddam Hussein zijn neef Ali Hassan al-Majid, beter bekend als Chemische Ali, heeft aangesteld als commandant van de troepen in Zuid-Irak. Generaal al-Majid werd vooral berucht wegens het gebruik van gifgassen tegen de Koerdische bevolking eind jaren tachtig. Zijn taak is nu om de Amerikaans-Britse invasie zo veel mogelijk te vertragen.

Hoewel de Amerikanen zijn uitgerust met gasmaskers en beschermende kleding, kleven er veel risico’s aan een chemische aanval. Zo hebben gasmaskers maar een beperkte levensduur. Een ander gevaar is dat de zenuwgassen waarover Bagdad mogelijk beschikt, onzichtbaar en reukloos zijn.

Amerikaanse bevelhebbers denken dat de kans op een aanval met chemische wapens het grootst is in het grensgebied bij Koeweit als de invasie begint. Ook risicovol is het moment waarop de Amerikaanse troepen de rivier de Eufraat oversteken en de situatie waarin de militairen Bagdad naderen. De hoofdstad wordt verdedigd door naar schatting 100.000 manschappen van de gevreesde Republikeinse Garde.

Intussen probeert het Amerikaanse leger de Iraakse legercommandanten rond Basra over te halen tot capitulatie. De afgelopen dagen hebben Amerikaanse vliegtuigen pamfletten uitgestrooid met de oproep tot capitulatie. Washington wil liever dat ze vrijwillig capituleren dan dat ze krijgsgevangen worden gemaakt.

Tijdens de Golfoorlog tien jaar geleden werden Amerikaanse troepen belemmerd door de tienduizenden Iraakse militairen die zich massaal overgaven. Daarom probeert Washington nu afspraken te maken over capitulatie, waarbij Iraakse dienstplichtigen teruggaan naar hun kazernes en beloven zich koest te houden. Hierdoor hebben de Amerikanen de handen vrij om snel door te stoten naar Bagdad.

Naar verwachting zullen de zwaarste gevechten plaatsvinden in en rond de hoofdstad. Saddam Hussein heeft al gezegd dat de strijd in de straten van de Bagdad zal worden beslist.