Dat is de conclusie uit eigen onderzoek van het fonds. In 2007 ging het om zesduizend zaken waarin de slachtoffers zich bij het fonds meldden, liet directeur Guido Zuur dinsdag weten.In totaal kwamen in 2007 37.000 slachtoffers van geweldsmisdrijven in aanmerking voor een schadevergoeding via het fonds, dat een uitvoeringsinstantie is van het ministerie van Justitie. Negenduizend van hen lieten weten geen gebruik te gaan maken van de mogelijkheid. Het ging hun om bestraffing van de dader en niet om het geld of ze wilden op een andere manier vergoeding, aldus Zuur.

Daarmee blijven 28.000 slachtoffers over die geen beroep op een uitkering hebben willen of kunnen doen. Dat komt vooral doordat mensen niet weten dat de mogelijkheid bestaat. Het fonds hoopt samen met organisaties die direct contact hebben met slachtoffers van geweldsmisdrijven, op korte termijn meer mensen te bereiken. Het gaat daarbij om onder andere de politie, GGZ–instellingen, de Steunpunten Huiselijk Geweld en Slachtofferhulp Nederland. Het fonds werkt al nauw samen met Slachtofferhulp. Via deze organisatie komt tot nu toe de helft van de aanvragen binnen.

Het is wel moeilijk te bepalen wanneer het het juiste moment is om slachtoffers te wijzen op de mogelijkheid van een schadevergoeding. Dat blijkt ook uit het onderzoek. Het heeft te maken met het verwerkingsproces, dat voor iedereen anders is. Sommigen willen meteen een aanvraag indienen; anderen zijn er soms pas na jaren aan toe.

Het Schadefonds geeft slachtoffers van een geweldsmisdrijf een eenmalige uitkering voor materiële schade voor de werkelijk gemaakte kosten en een immateriële schade als smartengeld. Voor materiële schade geldt een maximumbedrag van 22.700 euro en voor smartengeld is 9100 euro het maximum.