Karine Bories uit Halle verkeert nog altijd in shock. Met roodomrande ogen staat ze op een honderd meter afstand van de treinwrakken die in het Vlaamse Buizingen verwrongen de lucht in steken, nadat rond halfnegen maandagmorgen twee treinstellen frontaal op elkaar botsten.„Ik zat in de trein naar Mechelen die misschien vijf minuten nadat het gebeurd was, langsreed. Gelukkig was dat over een ander spoor. We keken uit het raam en zagen een hoop verwrongen brokstukken. Dan schrik je vreselijk, ja. Ik zag direct dat het niet bij enkel gewonden zou blijven.”

Rond vijf uur ’s middags komt de koning de rampplek in ogenschouw nemen. Hij is zichtbaar ontdaan. Ook bezoekt hij een sportcentrum in Halle, waar familieleden nog altijd tussen hoop en vrees leven. Een jongeman ijsbeert heen en weer, zenuwachtig trekkend aan een sigaar. Hij wacht op informatie over naaste familie. „Ieder uur roepen ze wel een naam af, maar ik weet nog altijd niets. Dat is slopend, dit wachten.”

Een broer van een vermiste man ijsbeert eveneens heen en weer. „Misschien is hij alleen maar zwaargewond”, peinst hij hardop. „Maar het kan ook erger zijn. Afwachten maar. Gewoon afwachten.”