Zijn Amerikaanse collega Bernanke mag voorlopig door. Hij trad in 2006, op voorstel van Bush, aan als voorzitter van de Federal Reserve (Fed). Kortgeleden kreeg hij van de Senaat groen licht voor een tweede periode van vier jaar. Even spande het erom. Onder de afgevaardigden klonk lof voor zijn optreden tijdens de kredietcrisis, maar tegelijk het verwijt dat hij vooraf een te ruim monetair beleid voerde en een onvoldoende streng toezicht uitoefende.Jean-Claude Trichet en Ben Bernanke hebben een cruciale rol gespeeld nadat najaar 2008 de malaise als een tsunami de financiële wereld overspoelde. Zij smeten met geld om een totale meltdown van het bancaire systeem en een mondiale depressie af te wenden. Wat de gevolgen zouden zijn geweest als het fout was gegaan? Paulson, minister van Financiën in de VS toen door de ondergang van Lehman Brothers de problemen zich in volle omvang ontrolden, zei hierover recent in een interview: „Dan hadden we nu makkelijk een werkloosheid van 25 procent kunnen hebben.”

Het recept bleek heilzaam. De Amerikaanse economie groeit weer. De topman van de Fed wegsturen, zou een verkeerd signaal zijn geweest voor het vertrouwen van de markten.

Bernanke blijft dus. Trichet ook nog een poos, maar eind oktober 2011 zwaait hij onvermijdelijk af. Dan zit voor de Fransman de termijn van acht jaar erop en verlenging is volgens de spelregels niet mogelijk. De race om de bezetting van zijn zetel lijkt al begonnen.

De ECB telt zes directieleden. Behalve Trichet zijn dat momenteel de Griek Papademos, de Italiaan Smaghi, de Spanjaard Gonzalez-Paramo, de Duitser Stark en de Oostenrijkse Tumpell-Gugerell. Samen met de nationalebankpresidenten van de zestien eurolanden vormen zij de raad van bestuur, die de rentebeslissingen neemt.

Halverwege dit jaar beëindigt Papademos zijn werkzaamheden in Frankfurt. Sinds juni 2002 fungeert hij als vicepresident. Voor zijn start ijverde hij in zijn geboorteland voor een straf bezuinigingsprogramma, dat de toetreding tot de eurozone mogelijk maakte. Zijn naam zingt al rond om straks wellicht vanuit de EU Griekenland te helpen bij het uitvoeren van opnieuw een enorme saneringsoperatie.

Aanstaande maandag praten de ministers van Financiën van de landen van de muntunie over zijn opvolging. Als het lukt overeenstemming te bereiken, zullen de regeringsleiders in maart de nominatie bekrachtigen.

Er zijn drie kandidaten: de Portugees Vitor Constancio, de Luxemburger Yves Mersch en de Belg Peter Praet. Onze zuiderburen sleepten eerder met Van Rompuy een hoofdprijs in de wacht en dat doet de kansen van Praet geen goed.

Bij het beraad dient zich vooral de klassieke tegenstelling tussen noord en zuid aan, tussen ‘haviken’ en ‘duiven’, als het gaat om de bestrijding van de inflatie. De noordelijke landen, met de Duitsers voorop, zijn streng in de leer; de zuidelijke, met in hun midden de Fransen, nemen het wat minder nauw. Zij zijn geneigd een lagere rente en een royaal uitgavenbeleid ter stimulering van de groei te laten prevaleren boven monetaire en budgettaire discipline om de geldontwaarding in toom te houden.

Waarschijnlijk opteert bondskanselier Merkel ervoor Alex Weber, de zittende chef van de Bundesbank, op enig moment naar voren te schuiven voor de post van ECB-president. Hij krijgt in ieder geval concurrentie van de Italiaan Mario Draghi. Samenhang tussen het eventuele besluit van volgende week en dat van over een jaar ligt, gelet op de wenselijkheid van een ook geografisch evenwichtige samenstelling van de directie, voor de hand. Met de keuze van een nieuwe vicepresident is het tevens voorsorteren voor de aanwijzing van een opvolger van Trichet.

Concreet: als Constancio als Zuid-Europeaan de slag wint, vergroot dat de kansen voor de Noord-Europeaan Weber. De Italianen van hun kant zullen daarom zeker hopen dat het uitdraait op een akkoord over Mersch of Praet.

De bankbestuurders opereren onafhankelijk van de politiek, maar in de benoemingsprocedure zijn ze juist volop speelbal van de politiek, zien we maar weer eens.