Gefileerde kreeft op Prince Edward Island
De toegang tot Prince Edward Island is gratis, maar om van het eiland af te komen, moet je de buidel trekken. Natuur is het hoofdingrediënt voor een toeristisch bezoek aan deze Canadese kustprovincie. Op dit groen-rode rustieke eiland werd de grondslag voor Canada gelegd.
Prince Edward Island is de kleinste provincie van Canada en heet in de volksmond kortweg PEI; uit te spreken als: pie ie aai. Het eiland is 224 kilometer lang, 6 tot 64 kilometer breed en telt slechts 139.000 inwoners. Geen enkele plaats op PEI ligt meer dan 16 kilometer van zee. Het omringende water is zowel direct als indirect een van de belangrijkste inkomstenbronnen. Vele tientallen stranden zorgen voor een bloeiende toeristenindustrie, terwijl de visserij ook flink wat geld in het laatje brengt. Zand is hier overigens zo overvloedig aanwezig, dat je voor privé-gebruik alleen een vergunning moet hebben als je meer dan vier kubieke meter tegelijk mee wilt nemen. Het zand kost slechts 50 dollarcent per kuub.
4,5 sterren
Vanuit het plaatsje Pictou in de provincie Nova Scotia overbrug je de afstand naar Wood Islands op PEI in drie kwartier met de (auto)veerpont van Northumberland Ferry. Op dit traject hoef je niet te betalen, want dat doe je alleen als je van het eiland vertrekt. Terug naar het vasteland kan ook via de 13 kilometer lange brug bij Borden-Carleton die PEI met de provincie New Brunswick verbindt. Het (tol)tarief voor de brug en de ferry ontlopen elkaar weinig. Charlottetown is de hoofdstad van PEI en heeft circa 35.000 inwoners.
Hier werd in september 1864 een conferentie gehouden, waarbij de oprichting van de Canadese staat centraal stond. Hoewel het land pas drie jaar later formeel werd gesticht, staat Charlottetown hierdoor te boek als de geboorteplaats van Canada. In de Founders’ Hall van de hoofdstad is de oprichtingsgeschiedenis audiovisueel aanschouwelijk gemaakt.
Slaapplaatsen zijn er in Charlottetown genoeg. Van eenvoudige motels tot het Rodd Charlottetown dat met vier en een halve ster is gewaardeerd. Veel sterren garanderen echter niet automatisch een ongestoorde nachtrust. Verschillende kamers in het Rodd zijn zo gehorig, dat het lijkt of de snurker in je eigen bed ligt, in plaats van in de kamer ernaast. Met piekeren los je dit probleem niet op, maar meestal wel door direct een andere kamer te vragen.
Luiaardkreeft
Jaarlijks krijgt PEI ruim 1,2 miljoen bezoekers over de vloer, onder wie zo’n 12.000 Japanners. Die komen hoofdzakelijk voor het verhaal van Anne of Green Gables. Het (fictieve) verhaal van Anne is niet alleen op PEI en in de rest van Canada beroemd, maar ook in Japan. Het verhaal behelst de geschiedenis van het 11-jarige weesmeisje Anne dat door de bewoners van het huis Green Gables in het gehucht Avonlea op PEI wordt geadopteerd. Eigenlijk was hen door het weeshuis een jongen beloofd die goed op het land zou kunnen helpen.
De Japanners zijn dol op de roodharige Anne en bezoeken op het eiland alle plaatsen die in het boek voorkomen. Vanwege de jaarlijkse invasie uit het Verre Oosten hebben verschillende restaurants in Charlottetown de menukaart ook in het Japans opgesteld. Vis eten is voor de toerist op PEI verplichte kost. Daar hoort in ieder geval een keer kreeft bij. In het hoofdstedelijk restaurant Lobster on the Wharf krijg je bij deze delicatesse een lang schort om. Want bij het breken van de scharen, vliegen er nog wel eens spetters rond. Voor gasten die zich liever niet aan het pellen van het roze beest wagen, heeft Lobster in the Wharf een smakelijk alternatief op het menu: Lazyman’s Lobster. In het Nederlands ”Luiaardkreeft”, oftewel gefileerde kreeft.
Kikkers als thermometer
Tijd voor een ijsje. In het aantal smaken is keus genoeg, maar niet direct in de maten. De ijscoman die in Charlottetown op straat zijn lekkernij uitvent, hanteert een systeem dat zowel eenvoudig als vernuftig is. In plaats van ijsjes in standaardprijzen verkoopt hij het koude spul per gewicht. Extra kop op het hoorntje? Geen probleem. De weegschaal rekent de prijs snel uit.
Charlottetown is een gemoedelijk stadje met enkele mooie gouvernementsgebouwen en minimaal tien kerken. De Zion Presbyterian Church (hoek van de straten Grafton en Prince) is met fraaie banken en glas-in-loodramen ingericht, maar is toch ingetogen. Voor de dienst praten de kerkgangers hier op normale toonhoogte met elkaar en stel je aan de achterbuur voor.
Liefhebbers van de stilte der natuur zijn op PEI aan het goede adres. Rust is hier ’uitbundig’ aanwezig. Wandel- en fietspaden zijn er in overvloed. Een aardige fietsroute is de Confederation Trail vanuit Montague in het oosten. Fietsen zijn daar te huur bij Outside Expeditions. Typisch Noord-Amerikaans: je moet hier wel een vrijwaringsbriefje tekenen voor claims bij ongevallen. Wie geen helm opzet, moet een extra krabbeltje zetten.
Speciale aandacht wordt op PEI aan kikkers en padden besteed. Volgens natuurbeheerders kan de aanwezigheid van deze amfibieën als een soort thermometer voor een gezonde natuur worden beschouwd. Bewoners wordt gevraagd de locaties van kikkers aan meldposten door te geven, zodat die geïnventariseerd kunnen worden.
Mosselkwekerijen
Interessant is een boottocht op het estuarium van de Montague River, zowel voor dierenliefhebbers als voor smulpapen. De tocht staat bekend als zeehondentour, maar die dieren laten zich niet altijd zien. Op deze zoutwaterrivier zijn wel altijd mosselkwekerijen aanwezig. Bij een tocht op de Montague met een boot van Cruise Maranda, loop je grote kans Fiep de Bie als kapitein te hebben. Deze middendertiger streek hier zeven jaar geleden vanuit Weesp neer en piekert er niet over naar Nederland terug te gaan. „De ruimte is me hier veel te lief.” Ze geeft uitleg over de kwekerijen, de aalscholvers, blauwe reigers, zeearenden en het andere leven bij de rivier. Als er weinig verkeer is, mogen de passagiers zelf het stuurwiel hanteren. Ook kinderen, mits die er bovenuit komen. Op de terugweg deelt Fiep maaltjes mosselen uit. „Gooi de schelpen maar overboord, want die horen bij de natuur.”
Rust en ruimte zijn standaardbegrippen op PEI. Vogels gedijen er goed (er zijn 333 soorten), evenals de flora. Vooral lupinen springen ’s zomers bij duizenden uit de grond, die op veel plaatsen op PEI rood is. Voor die rode kleur is het aanwezige ijzeroxide verantwoordelijk. ’s Winters is het voor Canadese begrippen op PEI mild, met gemiddelde temperaturen tot circa 11 graden Celsius onder nul. Sneeuw valt er van oktober tot en met mei en kan tot 70 centimeter hoogte reiken. Uitschieters naar lagere temperaturen en meer sneeuw komen echter voor.
Meer informatie over Prince Edward Island: Canadian Tourism Commission, 070-3111675, info@canadatourism.nl en www.travelcanada.ca.