Dat schrijft de Internationale Conferentie van Belijdende Gemeenschappen (IKBG) in haar pastorale handreiking ”Christus’ wederkomst, onze gezamenlijke hoop”, die handelt over eschatologie (leer van de laatste dingen) en eenheid van de kerk. Het document wordt deze maand gepubliceerd en is het resultaat van een internationaal congres in het Duitse Bad Gandersheim in oktober vorig jaar. De IKBG is een netwerk van evangelicale gemeenten en theologen uit voornamelijk het Duitse taalgebied.Door de economische crises, de milieucrisis en het morele en culturele verval is er een breed gedragen angst voor de toekomst ontstaan, schrijft de IKBG. „Het vooruitgangsoptimisme loopt ten einde. Men ervaart nu de onmogelijkheid van een maakbare toekomst. In film, muziek en literatuur weerspiegelt zich een gevoel van een dreigende apocalyps.”

De diverse crises doen de roep om één wereldregering toenemen, zo signaleert het document. „Bijbelgetrouwe christenen nemen deze gevaren ernstig, maar stellen tegelijk vanuit profetieën over een komend antichristelijk wereldrijk de bezorgde vraag wat de eigenlijke motieven en krachten achter de roep om een wereld­regering zijn.”

De verklaring wil met een puntsgewijze samenvatting van het Bijbels spreken over de toekomst handvatten bieden om de tijden te verstaan. Enkele elementen zijn volgens het document dat satan vlak voor de wederkomst op het hoogtepunt van zijn heerschappij zal zijn, dat het rijk van de antichrist een rijk van ogenschijnlijke vrede en eenheid zal zijn, maar dat het tegelijk de kerk zal onderdrukken. Ook zal de „eschatologische rest” van Israël zalig worden wanneer die in de Messias gelooft op het moment dat alle wereldmachten zich tegen Jeruzalem keren.

De IKBG wijst ook concreet op een aantal „tekenen.” Zo ziet ze in de secularisatie de „grote afval” uit 2 Thessalonicensen 2:3 en 1 Timotheüs 4:1. Volgens statistieken van een Amerikaans onderzoeksbureau steeg het aantal (kleine) aardbevingen van 16.612 in het jaar 1990 naar 22.256 in 2000 en 31.419 in 2003. Verder signaleert de IKBG dat „de ons opgedragen zending in Israël steeds meer als een vorm van verwerpelijk antisemitisme wordt opgevat en door veel kerken is afgeschaft.” Hoopvol is dat het Evangelie inmiddels overal is verkondigd, aldus het document.

Intussen is volgens de IKBG de hoop op de wederkomst van Christus uit de meeste kerken verdwenen. Het document wijst op verschillende oorzaken: „De eenvoudigste reden is wel dat velen niet op het langer uitblijven van Christus –dat Hij zelf al in gelijkenissen voorzegde– gerekend hebben en in hun verwachting verzwakt zijn.” Verder worden de moderne theologie, eigenmachtige toekomstplanning, hedonisme, een fatalistische levenshouding en verwarring vanwege sekten zoals de Jehova’s Getuigen genoemd.

Tegenover deze situatie wil de IKBG de samenhang van hoop en eenheid duidelijk maken. „Christenen zijn geestelijk verbonden door een gezamenlijke hoop, maar ook door een gezamenlijk bedreigd worden te midden van deze mensheidcrisis. Wij zijn tot een gezamenlijke hoop geroepen (Efeze 4:4).”

Deze gezamenlijke hoop is voor de IKBG des te belangrijker vanwege het bestaan van een „valse oecumene”, die „onder loslating van de waarheidsvraag het utopische doel van een samengaan van alle kerken en religies nastreeft.”

De levendigheid en echtheid van een Bijbelse toekomstverwachting is volgens de handreiking een belangrijk teken van de „geloofstrouw” van een christen. „Dan wekt Jezus ons als aangevochten discipelen ook op: Heft uw hoofden op, want uw verlossing is nabij.”