Het boekje van het Sint Jorisgilde uit Elburg is geschonken door een nazaat van een ooit invloedrijke familie die het in het familiearchief bewaard had. Het bestaan van het werk was bekend. De Waard-Ruijs noemt de vondst ervan spectaculair. „Er zijn foto’s van bekend maar de vraag steeds: waar is het gebleven?”In het boekje –met perkamenten omslag– staan vanaf 1384 de leden van het gilde genoemd, zijn bezittingen en de regels van het lidmaatschap. Het boekje is 200 jaar gebruikt, tot aan de opheffing van het gilde.

Bijzonder van het gilde was dat ze ook zorg had voor de armen. „Zo is omschreven dat elke zondag brood, boter en haring wordt uitgedeeld aan de armen.”

Het boekje vermeldt namen van veel invloedrijke personen. „Zo staat Arent thoe Boecop, die de vesting Elburg met haar karakteristieke stratenpatroon bedacht, erin genoemd.”

De Waard-Ruijs wil onderzoeken hoe het boek in een landelijk perspectief te plaatsen is. „Ook is de vraag wat het internationale belang ervan is. Het vertelt immers veel over een Hanzestad.”

Volgens het Streekarchivariaat Noordwest-Veluwe is het gildeboek het oudste in de regio. Het werk wordt later dit jaar in het Museum Elburg tentoongesteld. Dat zal, vanwege de kwetsbaarheid, van korte duur zijn.