Democratischer kan bijna niet, zou je zeggen. Toch is daar veel op af te dingen. De minister heeft gelijk als hij zegt dat er voor de plannen draagvlak moet zijn. Maar om dat te peilen, kiest hij een totaal verkeerde route. Hij verlaat de democratisch gebaande wegen en begeeft zich op een glibberig pad.De spelregels in onze democratie zijn helder. Het volk kiest vertegenwoordigers voor het parlement en geeft hun daarmee het recht om namens de burgers een oordeel te vellen. Deze volksvertegenwoordigers worden geacht de reikwijdte van de voorgenomen plannen te overzien, alle belangen af te wegen en uiteindelijk een besluit te nemen. Zo hebben de Nederlanders dat met elkaar afgesproken.

Zonder de discussie met de Kamer te voeren, gaat Eurlings nu bij het volk te rade. Beter nog: hij raadpleegt een deel van het volk, namelijk degenen die lid zijn van de ANWB, de organisatie die de belangen van de weggebruikers behartigt. Door die ene organisatie te consulteren, gaat Eurlings voorbij aan de doelen van andere belangenorganisaties.

De ANWB ziet dat zelf ook in. Directeur Van Woerkom is erg ongelukkig met de uitspraken van de minister. „Wij krijgen nu een verantwoordelijkheid die niet bij ons past, wij dragen geen politieke eindverantwoordelijkheid”, zo zei hij.

Afgezien van het gewicht dat Eurlings toekent aan het eenzijdig belang van de ANWB-leden, gaat hij ook voorbij aan het feit dat burgers de consequenties van de plannen niet overzien. Dat mag men van hen ook niet verlangen. Het gevaar is daarom groot dat veel ANWB-leden, op basis van beperkte kennis en vooral vanuit onzekerheid, tegen de kilometerheffing zullen stemmen.

Minister Eurlings kiest dus een onverstandige en ondemocratische route. Met zeer waarschijnlijk als resultaat dat zijn plannen door de leden van de ANWB worden weggestemd. Het zou laf van de bewindsman zijn om met die uitkomst het project af te blazen. Maar als hij niet snel terugkomt op zijn uitspraken, rest hem niets anders dan het voorstel straks terug te nemen. Daarvoor heeft hij de invoering van de kilometerheffing te zeer verbonden aan de ledenraadpleging van de ANWB.

Over invoering van de kilometerbeprijzing is al jaren gepraat. Deze regering beloofde knopen door te hakken. Het heeft er alles van dat minister Eurlings nu terugdeinst om een besluit te nemen. Dat wijst op gebrek aan daadkracht. Misschien dat de kroonprins van het CDA eens moet praten met zijn ervaren en enigszins bedaagde collega Donner, die zijn rug recht hield toen er zware tegenwind kwam bij zijn plan de AOW-leeftijd te verhogen. Van zijn onverstoorbaarheid en vasthoudendheid kan Eurlings nog wat leren. En als hij dan nog geen moedig besluit durft te nemen, kan hij beter opstappen. Dit land zit niet te wachten op bewindslieden met knikkende knieën.