Nieuw onderzoek van de University of Michigan, waarvan de bevindingen deze maand verschijnen in het wetenschappelijke tijdschrift Developmental Psychology, heeft dit uitgewezen.

De studie onderscheidt zich van veel eerder onderzoek naar dit thema door de lange looptijd. De deelnemers zijn tussen hun zesde en negende jaar ondervraagd en opnieuw toen zij begin twintig waren.

Eind jaren ’70 kozen alle deelnemers acht favorieten uit een lijst van tachtig destijds populaire programma’s en gaven ze aan hoe vaak zij ernaar keken. Op basis daarvan bepaalden de onderzoekers aan hoeveel televisiegeweld zij werden blootgesteld. Programma’s als de politieserie Starsky & Hutch en de tekenfilmserie Roadrunner golden daarbij als „zeer gewelddadig.”

Nu de deelnemers rond de dertig zijn, blijkt dat mannen die als kind bij de twintig procent met het meeste televisiegeweld hoorden, twee keer zo vaak als andere mannen agressief werden tijdens ruzies met hun vriendin of echtgenote en begonnen te duwen en trekken.

Vrouwen voor wie hetzelfde gold, bleken tijdens echtelijke ruzies ongeveer twee keer zo vaak met asbakken en andere zware voorwerpen te gooien. Mannen en vrouwen in deze categorie zijn sneller geneigd anderen te slaan, plegen vaker een misdrijf en begaan meer verkeersovertredingen.

Veel tegenstanders van het idee dat televisie mensen agressief kan maken, draaien de volgorde om en stellen dat kinderen die veel naar geweld op televisie kijken niet daardoor agressief worden, maar juist dat soort programma’s uitzoeken omdat zij agressief zijn. Dat idee lijkt nu van de baan. Hoe meer de deelnemers aan het onderzoek zich als kind identificeerden met de personages uit de programma’s en hoe realistischer zij de programma’s vonden, des te agressiever zijn zij als volwassenen, zo blijkt, ook al waren zij vroeger vaak niet gewelddadiger dan andere kinderen.

De sociaal-economische positie, intellectuele vaardigheden en de opvoedkundige talenten van de ouders hebben daarentegen geen beslissende invloed, melden de onderzoekers.

Rowell Huessman, een van de vier onderzoekers die sinds 1977 aan het project werken, heeft een simpel advies voor alle ouders: voorkom zo veel mogelijk dat kinderen van onder de tien naar gewelddadige films en televisieprogramma’s kijken.