Na zo’n tien seconden houdt het op. Later hoor ik dat het een schok was van 6,1 op de schaal van Richter. Begrijpelijk dat zo veel mensen op de straten slapen en niet meer in ’s nachts in huis verblijven. Als ik om 7.30 uur naar het kantoor van Parole et Action (P&A) rijd, zie ik nog heel wat mensen langs de weg liggen.De afgelopen dagen ben ik druk bezig geweest om Haïti in te komen. Tot woensdagmorgen was niet duidelijk hoe. Maar er bleken bussen te rijden tussen Santo Domingo in de Dominicaanse Republiek en Port-au-Prince. Na een tocht van ongeveer zeven uur reden we woensdag de buitenwijken van de hoofdstad binnen. Een gebied dat vrijwel niet is getroffen.

De ontmoeting deze morgen met Tony Bristhole, controller op het kantoor van P&A, is aangrijpend. Hij verloor zijn zoontje van 6 toen zijn huis instortte. Twee andere kinderen konden op wonderlijke wijze worden gered. Tony mag Job nazeggen: „De Heere heeft gegeven, de Heere heeft genomen; de naam van de Heere zij geloofd!”

Het P&A-kantoor blijkt minder beschadigd dan gedacht. Het huis van de buren is als een kaartenhuis ingestort. Met een mondkapje voor loop ik naar een van de huizen waar nog een buurvrouw onder het puin ligt. Niemand heeft tijd om haar uit te graven.

Even later sta ik bij de grote Baptistenkerk in de wijk Bel Air. Herinneringen komen bij me boven aan kerkdiensten die ik hier meer dan twintig jaar geleden meemaakte. Nu moet dit imposante gebouw afgebroken worden. De kliniek staat nog overeind, maar het gevaar van instorting is te groot. Op het schoolplein wordt spreekuur gehouden. Wie je ook spreekt, een onderwijzer op school, een administrateur van de kliniek, een patiënt die wordt behandeld, iedereen heeft een geliefde verloren. De omvang van de aardbeving wordt me pas echt duidelijk als ik in het centrum kom. Het is alsof ik door een gebombardeerde stad rijd.

Leen Stok is namens de stichting Woord en Daad in Haïti. Hij houdt in de krant een dagboek bij.

Actiewebsite: www.samenvoorhaiti.nl

Zie ook http://weblogs.refdag.nl