Jaap Lof werd op 22 augustus 1956 in Amersfoort geboren. Al jong voelde hij zich aangetrokken tot het predikantschap. Tijdens de vooropleiding voor de studie theologie kwam de vraag bij hem op of hij Gods eer bedoelde of zijn eigen eer. „Er kwamen zowel vragen over mijn geestelijke staat als over mijn roeping tot het ambt naar boven. Mede dankzij gesprekken met mijn oma en oudere gelovigen mocht ik rust vinden bij de Heiland. Daarna werd het verlangen om door te geven wat ik zelf, dankzij Gods genade, gevonden had steeds groter. God wilde mij gebruiken.”Zijn eerste gemeente was Rotterdam-Oost, een grotestadsgemeente. De predikant toont zijn intreetekst, uitgesneden in hout, 1 Korinthe 2:2: „Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u dan Jezus Christus en Dien gekruisigd.” Ds. Lof: „Christus is al die tijd het centrum van mijn prediking geweest en gebleven.”

De gemeente was zeer actief met evangelisatiewerk, vooral op het gebied van kinderwerk. De predikant nam die ervaringen mee in zijn volgende gemeenten.

Dat was als eerste Onstwedde, in de provincie Groningen,waar het minder hectisch was. Ds. Lof ervoer „een groei in de diepte” en leerde om „het Woord dichter bij de mensen te brengen door praktischer te preken.”

Vuurwerkramp

Op 15 mei 2000, twee dagen na de vuurwerkramp, waren er ouderlingen uit Enschede bij hem voor een gesprek in het kader van het beroepingswerk. In datzelfde jaar deed ds. Lof intrede in Enschede-Oost. De door de ramp getroffen wijk Roombeek behoorde bij zijn wijkgemeente.

„Marieke Bargeman, een gemeentelid dat daar woonde, heeft destijds met gevaar voor eigen leven een kind gered. Een ander ontsnapte ternauwernood aan de dood toen een stuk glas vlak naast hem neerkwam.”

De predikant heeft verschillende gemeenteleden pastoraal begeleid bij de verwerking van de ramp. Zijn vrouw Ada was later vrijwilligster bij het Huis van Verhalen, dat is voortgekomen uit het pastoraat dat door de gezamenlijke kerken na de ramp is opgezet.

In Enschede werkt de kerkenraad nauw samen met de plaatselijke Nederlands gereformeerde kerk en de gereformeerde kerk vrijgemaakt. Ds. Lof preekte er diverse keren. „Ik zou niet durven zeggen dat de Christelijke Gereformeerde Kerken de beste kerk zijn, al heb ik mijn kerk van harte lief. Samenwerking tussen kerken is belangrijk. De kerk is één in Christus.”

Ds. Lof vindt samenwerking sowieso belangrijk. „Ik bespreek zo veel mogelijk dingen open met mijn vrouw, zodat we elkaar kunnen helpen.” Ook een goede samenwerking met de kerkenraden stelt hij op prijs. „Een predikant kan het niet alleen af en heeft de kerkenraad hard nodig.” Die samenwerking geldt ook de gemeente. „Ik wil een goede verstandhouding met de hele gemeente hebben en niet alleen met een bepaalde groep. Wel moet alles wat wordt georganiseerd in een gemeente in dienst staan van de geestelijke opbouw.”

Bij zijn intrede in Meppel, in oktober 2009, preekte ds. Lof over 1 Korinthe 1:23 en 24: „(…) prediken wij Christus, de kracht Gods en de wijsheid Gods.” Ds. Lof: „Deze tekst is een verdieping vergeleken bij de intreepreek. Christus is de kracht van God en de wijsheid van God. Gelovigen vinden inzicht en wijsheid bij Hem. De heiligmaking gaat niet buiten de rechtvaardigmaking om. Een gelovige kan alleen leven vanuit Christus en blijft altijd afhankelijk. Groei in het geloof is groeien in afhankelijkheid.”

Het gaat, zo benadrukt de predikant ten slotte, niet om „lof aan Lof maar om lof aan God.”