De prijs voor kinder- en jeugdboeken werd voor de zestiende keer toegekend. Kuijer (60) debuteerde in 1975. Met het boek ”Met poppen gooien” won hij meteen een Gouden Griffel. In 1999 werd hij onderscheiden met de Staatsprijs voor Kinder- en Jeugdliteratuur.

Het bekroonde boek gaat over een meisje op de grens van werkelijkheid en idealisme. In 2001 maakte Kuijer zich boos over een recensie in het Reformatorisch Dagblad naar aanleiding van een eerder deeltje over Polleke. Daarin stond dat de manier waarop Polleke bidt, het gebed in het algemeen lachwekkend maakt. Kuijer voelde zich daardoor gekwetst en liet daarom in het vijfde deel (”Ik ben Polleke hoor!”) een meneer Fijnders opdraven, die model stond voor het Reformatorisch Dagblad. Dit personage zegt letterlijk dat van het gebed iets lachwekkends wordt gemaakt, waarna hem vriendelijk wordt verzocht te vertrekken.

De jury over Polleke: „Het is een meisje dat we al jarenlang kennen. Ze is kritisch, maar niet eenzaam - even lief als onafhankelijk. Dankzij de eenvoud en helderheid van de taal van de schrijver, dankzij zijn volledige overgave aan de overwegingen van zijn personage, dankzij zijn voortreffelijke balans tussen actuele problemen en die van haarzelf, hebben wij deze winnares in het hart gesloten.”