„Engeland spiegel voor Nederland”
„Als ik zie hoe snel de ontkerstening van de Engelse samenleving zich heeft voltrokken, vooral door het onderwijs, zou het me niet verbazen als Nederland er over een generatie ook zo uitziet. Maar in beide landen sluiten christenen hun ogen voor de werkelijkheid.”
„Een generatie terug was nog niet voor te stellen wat we nu zien”, zegt M. Mortimer-Treur, afkomstig uit Apeldoorn en nu predikantsvrouw in Engeland. „Er zijn in Engeland al verschillende rechtszaken geweest omdat christenen hun baan kwijtraakten als ze voor hun overtuiging uitkwamen. Reformatorische christenen worden op één hoop geveegd met fundamentalistische moslims. Docenten moeten op staatsscholen zeggen dat homorelaties gelijk zijn aan andere samenlevingsvormen. Bij biologie en scheikunde is het verboden de schepping te noemen. Privéscholen zijn daarin nog vrij, maar ook dat wordt bedreigd.”Christelijk onderwijs is er in Engeland weinig meer. In Nederland nog wel. „Hoeveel ouders zijn bereid hun kinderen thuis te onderwijzen in plaats van hen naar een atheïstische school te sturen waar ze volgens socialisme en humanisme worden opgevoed? Hoeveel ouders hebben hun salaris ervoor over om hun kinderen naar een christelijke school te sturen? Hoeveel docenten zijn bereid om voor een kwart van hun maandsalaris te blijven werken? En hoeveel kinderen zouden voor hun geloof durven uitkomen als dat inhoudt dat je op school elke dag problemen krijgt? Die vragen gelden ook voor Nederland.”
De Engelse situatie heeft ook een positieve kant, zegt Mortimer. „Het geeft meer afhankelijkheid. Er wordt meer beleefd dat God een God van wonderen is en alles geeft wat nodig is. Onze positie zorgt ook voor een betere onderlinge band. Het geeft een saamhorigheid die ik in Nederland soms mis. Het is dezelfde strijd die ds. G. H. Kersten moest voeren. We bidden dat God ons een Kersten zal sturen.”
Bedreiging is er niet alleen van buitenaf, maar ook van binnenuit. „Elke keer als ik in Nederland kom, schrik ik van de achteruitgang onder christelijke jongeren: materialisme, popmuziek, Hyvessites waarop niet te zien is dat de jongeren christelijk zijn, geen ontzag voor gezag en een relativerende houding. Aan de andere kant kom je ook jongeren tegen die een honger naar het Woord van God hebben en die geen genoegen nemen met nietszeggende antwoorden. Dat is een positieve verandering.”
