Leers: burger én burgemeester
Jarenlang stond hij te boek als daadkrachtig en integer bestuurder. Onhandigheid rond de aankoop van een vakantievilla kostte de Maastrichtse burgemeester Gerd Leers woensdagnacht de kop.
Met de aankoop van een vakantievilla in het Bulgaarse vakantiepark Marina Black Sea Riviera manoeuvreerde de Maastrichtse burgemeester Leers zich in een lastige situatie. Zo lastig dat een meerderheid van zijn gemeenteraad woensdagavond concludeerde dat van verdere samenwerking geen sprake meer kon zijn.Vrijwel meteen nadat hij zich door een van zijn topambtenaren, tevens belanghebbende bij het park, had laten warm maken voor de aankoop, dreigde voor Leers het risico van een fiasco. Dat de transactie zou doorgaan voor een privé-investering van de burger Leers terwijl zijn functie van burgemeester buiten beeld zou blijven, was vanaf het begin geen reële optie. Daarvoor kregen zijn bezoeken aan Byala, waar het pand moest verrijzen, veel te gauw het karakter van zowel privé- als werkbezoeken, waarbij Leers enerzijds de voortgang van de bouwwerkzaamheden inspecteerde en intussen met tal van Bulgaarse bestuurders, tot de premier aan toe, over allerhande Europese aangelegenheden sprak.
Hinderlijk werd de dubbele rol van privépersoon en bestuurder pas toen het Leers duidelijk werd dat de bouw nagenoeg stil lag en Marina Black Sea Riviera bleek verpand aan een bank in Bulgarije. Zuiver geredeneerd was het op dat moment dreigende verlies van 223.000 euro –de aankoopsom– een pure privékwestie. Maar uit de manier waarop Leers de zaak probeerde te redden, bleek dat allerminst. Zo verzocht hij de Bulgaarse ambassadeur in Nederland om de directeur-eigenaar van het villaproject aan te spreken op de inmiddels gerezen problemen; geen werkwijze waar de doorsnee ambteloos burger waarvoor Leers zich graag uitgaf, zomaar even toe besluit.
De affaire kostte Leers niet alleen zijn functie. Ook zijn imago van onberispelijk bestuurder is hij kwijt. Dat op zijn aandringen andere stadspolitici hun functies opgaven toen zij in zijn ogen de schijn van belangenverstrengeling hadden gewekt, maakt dit extra wrang. Leers gaat de boeken in als de bestuurder die voor zichzelf de lat iets lager legde dan voor anderen en daardoor van het toneel verdween.