Op het hoogtepunt van de industrie in 2008 werkten 340.000 mensen in de 300 textielfabrieken in en rond de Cambodjaanse hoofdstad, waarvan 85 procent vrouwen uit de provincies. Maar door de financiële crisis begon de uitvoer naar de VS, goed voor bijna twee derde van de Cambodjaanse uitvoer, op te drogen.Als gevolg daarvan trekken veel jonge meisjes naar de hoofdstad om er werk te vinden en de verloren inkomsten voor hun familie aan te vullen. Volgens de Cambodjaanse wet mag dat vanaf veertien jaar.

„Meer gezinsleden, voornamelijk jonge vrouwen, worden naar de stad gestuurd om er te gaan werken”, zegt Sukti Dasgupta, specialist arbeidsmarkt bij de Internationale Arbeidsorganisatie ILO.

„Die meisjes zijn meestal tussen de vijftien en zeventien, komen uit arme gezinnen en hebben weinig onderwijs genoten. Ze worden naar de stad gestuurd om het verlies na de financiële crisis goed te maken. Maar vaak komen ze in kwetsbare banen terecht en zijn ze een makkelijke prooi voor misbruik.”

De ILO en andere internationale organisaties beschikken nog niet over harde cijfers, maar gaan uit van anekdotische bewijzen om de trend te definiëren. In juli bleek al uit een rapport van de VN dat de crisis steeds meer meisjes en vrouwen naar een baan in de seksindustrie drijft.

Het verlies aan banen in de textielsector is voor vele families op het platteland een echte financiële strop. De vrouwen verdienen ongeveer 50 euro per maand. Daarvan sturen ze bijna de helft naar hun familie op het platteland. De financiële crisis kostte vorig jaar naar schatting 50.000 banen in de exportsector.