Minaret
Zwitserland geldt als het grote voorbeeld van een staat waarin de burgers via een referendum direct invloed kunnen uitoefenen op de politieke besluitvorming. Nu de Zwitsers zich op deze wijze in meerderheid hebben uitgesproken voor een bouwverbod van minaretten, is dat tegen het zere been van de veelal linkse politieke elite. Wereldwijd reageert men geschokt en verontwaardigd. De vrijheid van godsdienst zou gevaar lopen in Zwitserland. Een Franse krant sprak over de „stemming van de schaamte.” Men oppert de mogelijkheid om tegen Zwitserland een rechtszaak te beginnen. De grootmoefti van Egypte, sjeik Ali Gomaa, noemt de uitkomst van het referendum zelfs een belediging voor alle moslims in de wereld. Terwijl in dit moslimland de wetgeving het onmogelijk maakt nog een kerk te bouwen, en waar Koptische christenen het leven zuur wordt gemaakt en hun winkels, huizen en kerken soms in vlammen opgaan. Moslimlanden zijn wel de allerlaatsten die over dit onderwerp recht van spreken hebben.
Bijna gelijktijdig met het minaretverbod lanceerde de SGP haar minaretmotie. Ook hiertegen rees breed verzet wegens vermeende strijdigheid met de godsdienstvrijheid. Wat hier ook van zij, ik kan mij goed vinden in de stelling van de SGP dat godsdiensten niet gelijk behandeld hoeven te worden, omdat de Nederlandse cultuur nu eenmaal is gestempeld door het christendom. Dat mag best eens gezegd worden. Ook zou dat principe door meer partijen als leidraad moeten worden genomen. Dat is dan geen signaal van onverdraagzaamheid, maar een signaal dat we als land onze westerse en christelijke identiteit willen behouden.J. Mulder
Het Drie 4B
3888 KE Uddel
De toonzetting en strekking van het artikel van Ds. A. T. van Andel ”Moeder hoort thuis in het gezin” (RD 30-11) zetten mij als moeder van vier kinderen en parttimedocente in het voorgezet onderwijs aan om in de pen te klimmen. De aanname van ds. Van Andel dat vrouwen slechts werken voor het geld, is kort door de bocht. Zo wordt voorbijgegaan aan al die moeders die met veel liefde, toewijding en trouw de zorg voor hun kinderen combineren met veelal een parttime baan. Het is tamelijk naïef om te stellen dat geld de drijfveer is voor vrouwen om te werken naast hun taak als moeder en echtgenote. Wereldlijke pracht, merkkleding, een luxe levenstijl zijn bij veel werkende vrouwen die ik ontmoet in het geheel niet aan de orde.
Plezier in het werk (vaak na jarenlange studie), zinvolle contacten, woekeren met gaven en talenten en waardering zijn vaak de redenen waarom vrouwen ervoor kiezen om te blijven werken na de geboorte van hun kind. Diverse onderzoeken wijzen uit dat moeders die naast hun moederschap een baan hebben, vaker gelukkiger moeders zijn.
Of een moeder godzalig is, zit hem niet in het feit of ze buitenshuis werkt of thuis blijft bij de kinderen. Franca Treur schetst in haar boek ”Dorsvloer vol confetti” het zeer herkenbare beeld van een moeder die geen baan buitenshuis heeft, maar opgaat in andere zaken dan het zielenheil van haar kinderen. Het is goed dat predikanten moeders opscherpen in het houden van de beloftes die gedaan zijn bij het huwelijk en de doop. Het is ook goed dat werkende moeders kritisch blijven kijken naar hun drijfveren. Maar laten we elkaar niet op deze manier de maat nemen.
Gisela Koppejan-Vogel
Bereklauwerf 43
4341 KK Arnemuiden
Het aantal mensen dat sterft aan kanker daalt (RD 30-11). De belangrijkste oorzaken van deze daling zijn de vermindering van het aantal rokers, een betere preventie en snellere diagnose. De daling komt dus niet door nieuwe behandelingsmethoden of medicatie. Dat is niet verwonderlijk, als je bedenkt dat slechts één op de twintig nieuwe behandelingen voor kanker uiteindelijk op de markt komt. Zo’n 95 procent haalt het niet omdat het middel, hoewel succesvol bij dieren, bij mensen faalt op het gebied van veiligheid en effectiviteit. En dan is het nog steeds de vraag of het nieuwe middel ook echt werkt. Een nieuw medicijn ontwikkelen kost soms honderden miljoenen. Nu blijkt dat preventie en snellere diagnose beter werken, kan men het geld dat nu gaat naar zinloos dierproefonderzoek, beter besteden aan preventie en mensspecifiek onderzoek.
Alex Romijn, Platform voor Wetenschap zonder Dierproeven
Prinses Margrietlaan 212
3708 ZN Zeist
