Schokkend waren de gebeurtenissen vlak na de jaarwisseling in Volendam. Niet minder schokkend, maar op een andere wijze, waren de beslissingen die in de Tweede Kamer genomen werden ten aanzien van euthanasie en homohuwelijk, waarbij de uitlatingen van sommige bewindslieden slechts onderstrepen hoe ver een groot deel van ons Nederlandse volk vervreemd is van zijn christelijke wortels. Diep ingrijpend was de mkz-crisis, allereerst voor de betrokken veehouders, maar niet alleen voor hen. Op internationaal gebied waren het de terroristische aanslagen in Amerika op 11 september, die zulke verstrekkende gevolgen blijken te hebben dat wij inmiddels spreken over de wereld voor en na 11 september. Met de Twin Towers is ook een heel stuk van onze vermeende zekerheden weggevaagd. Mensen voelen zich angstig en bedreigd. De hooggespannen economische verwachtingen moesten drastisch worden bijgesteld. Een hardleerse mensheid moet voor de zoveelste keer in de geschiedenis leren, dat onze bomen niet ”tot in de hemel groeien”. En in het Midden-Oosten lijkt de vrede voor Jeruzalem nog veel verder weg dan de toch al niet eenvoudige situatie aan het begin van dit jaar deed vermoeden. Vredevorst

Hoe moeten wij dit alles taxeren? Wat is er aan de hand in onze wereld, die ook buiten de genoemde zaken om boordevol is van leed en geweld, van honger en ziekte; deze wereld met haar vluchtelingenprobleem en haar aids-probleem?En wanneer wij naar de toekomst kijken? Wij staan op het punt het eurotijdperk binnen te treden. Betekent dat alleen maar een verandering van munt? Wij gaan verkiezingen tegemoet die bij alle mogelijke verschuivingen weinig perspectief bieden aan ons christelijke volksdeel. En hoe zullen de kerkelijke ontwikkelingen zijn, zowel in als buiten de krakend en zuchtend zich voortbewegende SoW-trein?

Wie dit alles op zich laat inwerken, denkt onwillekeurig aan het profetische woord dat zegt dat duisternis de aarde zal bedekken en donkerheid de volken. Maar dat is niet het enige dat de blijvend actuele profetie van het Oude Testament ons te melden heeft. In die duisternis is het Licht opgegaan, en net als de zon is dat Licht onweerstaanbaar in zijn voortgang. De boodschap mag opnieuw klinken in de wereld van de rokende puinhopen van New York en de zelfmoordaanslagen in Israël, in de wereld van Bush en Osama bin Laden: „Een Kind is ons geboren en een Zoon is ons geven en de heerschappij rust op Zijn schouders en men noemt Zijn Naam Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst.” Dat is de meest ingrijpende en allesbeslissende gebeurtenis in de wereldgeschiedenis.

Twaalf slagen

En nu moeten al die andere dingen wel geschieden. Ja, u leest het goed: ze móéten geschieden. Maar dat Kind, Dat als het geslachte Lam regeert in de troon in de hemel, gaat dwars door dat alles heen Zijn eigen wonderlijke gang. Hij weet er raad mee en heeft er antwoord op. Ja, Hij heeft het alles ingepast in Zijn vredesplan. Het loopt Hem niet uit de hand; het overvalt Hem niet. Hij nodigt uit om door de geopende deur in de hemel op Hem te zien wanneer al deze dingen geschieden. Beslissend is niet waar wij nog doorheen moeten. Beslissend is waar het allemaal op uitloopt. Beslissend is dus ten diepste het antwoord op de vraag of wij, mogelijk gedrongen door de gebeurtenissen van dit bijna voorbije jaar of vanuit de onzekerheid over wat de toekomst brengen zal, de toevlucht hebben leren nemen tot het Lam. Wie door genade leerde geloven: „Gij zijt geslacht en hebt mij Gode gekocht met Uw bloed”, die weet genoeg. Die heeft genoeg bij alles wat verder mogelijk ontbreekt.

Als straks de twaalf slagen van het middernachtelijk uur van de oudjaarsnacht zijn verstomd, blijft één boodschap brandend actueel: „Wie de Heere Jezus niet liefheeft, die zij een vervloeking. Maranatha.” Het is goed uw gedachten daarop te richten en antwoord te geven op de vraag: Wat zal Hij van mij zeggen als Hij komt? Daar staat of valt alles mee.

Ik wens u een leven toe in het licht van die eeuwigheid.

Maranatha. De Heere komt! Kom Heere Jezus!

Ds. J. Westerink