Dat gebeurde tijdens de begrotingsbehandeling. Bij de eerste termijn van de Kamer, waarbij de parlementariërs dinsdag zeiden wat ze van het beleid vinden, had Van der Laan volgens eigen zeggen het idee gehad dat hij „meer monologen dan dialogen" hoorde. Hij vroeg zich af of het wel ging om „samen zoeken naar oplossingen.“„Was het wel een debat? Er is veel gezegd, maar werd er ook geluisterd?” De deelnemers moeten recht doen aan elkanders standpunten, vindt Van der Laan, ook als ze het niet met elkaar eens zijn. De bewindsman blijft dromen van synthese; die is nu eenmaal hard nodig om de integratie te bevorderen. „Maar het lijkt of het ene deel van de Kamer het andere deel opheft."

In de Kamer was woensdag al eerder geconstateerd dat Van der Laan „kribbig" was. „Ik ben niet kribbig. Ik hecht aan communicatie. Ik weet wel dat het parlement het hoogste orgaan is en ik maar een minister, maar ik ga ook dingen tegenspreken."

Boos was hij op de VVD die zijn Integratiebrief van vorige week „oude wijn in nieuwe zakken" noemde. „Dat is of een politieke truc, of u vindt wijn van een jaar al oud."