De SGP moet duidelijke taal spreken als het gaat om de islam, vindt Arjan Boone. Net als hem denk ik dat er ‘op rechts’ een gat is vanwege de vele reformatorische jongeren die een conservatieve koers varen. De vraag is echter of een conservatieve ruk aan het gereformeerde stuur van de SGP zoden aan de dijk zet. Ik denk niet dat dit de oplossing is om potentiële SGP-stemmers bij de PVV vandaan te houden.Waar het om draait in de kloof tussen Wilders en het conservatisme is de opstelling van christenen jegens de islam. Boone schrijft: „Ik ben erg benieuwd wat er gebeurt als de SGP klare wijn gaat schenken en de rest van Nederland duidelijk gaat maken dat christenen werkelijk niets kunnen met de islam, het een valse leer vinden.” Ik zou als reformatorische christen haast willen zeggen dat een dergelijke uitspraak verwerpelijk is. Deze woorden zijn ondoordacht, en wel om verschillende redenen.

Als eerste dienen we ons te realiseren dat Nederland in de jaren zestig door islamitische gastarbeiders toe te laten zelf de deur heeft opengezet voor de komst van de islam. Het zou in die zin dan ook bijna vijftig jaar te laat zijn om te gaan waarschuwen voor de mogelijke gevaren van de islam.

Ten tweede is het bijzonder opvallend om te zien dat de meerderheid van de SGP-stemmers niet in de stad woont, maar ‘het platteland’ vertegenwoordigt. Tegelijkertijd woont het merendeel van de moslims in Nederland in de grote steden. Ik vind het altijd erg bijzonder hoe met name in dorpen de angst gevoeld kan worden voor een groep die grotendeels in de steden woont.

Moederschoot

Ten derde ben ik van mening dat wij als christenen zeer zeker wél wat met de islam kunnen. Als christenen hebben wij meer overeenkomsten met moslims dan met niet-gelovigen. Het enige verschil met moslims is ons geloof in Jezus Christus als Verlosser en Zaligmaker van onze schuld en zonden. Een christen die dat geloof niet heeft, verschilt in feite niet van die Marokkaan op de hoek over wie het in al die discussies gaat. Het geloof van islamieten gaat zelfs zo ver dat ze geloven dat Isa (Jezus) terugkeert op de wolken om te oordelen.

Natuurlijk wil ik hiermee niet zeggen dat de islam niet verwerpelijk is. Abou Jahjah, de leider van de Arabisch-Europese Liga, heeft enkele jaren geleden gezegd dat Europa via de moederschoot van moslimvrouwen veroverd gaat worden. Terecht dat er daarom angst voor de islam kan zijn. Maar als ons beginpunt in de hele omgang met de islam angst is, waar zullen we dan eindigen?

Ik geloof dat we als (reformatorische) christenen onze conservatieve ideeën op sommige punten moeten aanpassen en pragmatischer door het leven moeten gaan. Ligt in het feit dat er zo veel moslims in Nederland wonen al geen opdracht voor ons christenen verscholen? Broeders en zusters, u die een oordeel hebt over de islam, misschien zelfs bang bent voor de islam, bid voor kerken in de steden die moslims kunnen bereiken met het Evangelie van Jezus Christus! Laten we elkaar dáárop attenderen in plaats van een negatieve consensus proberen te kweken omtrent onze islamitische medelanders.

Eerlijk

Gelovige conservatieven: op dit punt scheiden wellicht onze wegen met niet-gelovige conservatieven. Daar moeten we eerlijk en helder in zijn. De vraag die we ons zelf moeten stellen is wat ons meer waard is. De conservatieve ideologie of de Waarheid die in Jezus Christus ligt? Als dat het tweede is, dan betekent dit dat we zeker kritisch over de islam mogen zijn, maar dat we nooit en te nimmer mogen zeggen dat we als christenen niets met de islam kunnen. Nee, het tegenovergestelde is waar: de islam is een uitdaging voor christenen.

Ik hoop dat de SGP en haar achterban zich dat na bijna vijftig jaar ook zullen realiseren. Met name voor de achterban zal dat betekenen dat er een mentaliteitsverandering moet plaatsvinden, en áls dat lukt, hoeft de SGP zich ook minder zorgen te maken over kiezers die overlopen naar een andere partij.

De auteur studeert Nederlandse taal en cultuur aan de Universiteit Utrecht en is betrokken bij de International Christian Fellowship in Utrecht.