Niet Balkenende, maar Wilders verliezer
Niet premier Balkenende maar de Belgische minister-president kan verhuizen naar het presidentieel paleis van Europa. Tijdens een extra top in Brussel besloten de 27 regeringsleiders gisteren Herman Van Rompuy tot vaste voorzitter van de Europese Raad te benoemen. Een overwinning voor de Belgen, een nederlaag voor Nederland.
Dat laatste is nog maar de vraag. Natuurlijk is het eervol voor een land als een eigen man of vrouw gevraagd wordt voor een hoge internationale post. Er is ook niets mis mee als regeringen proberen een dergelijke functie in de wacht te slepen.Bij de benoeming op hoge Europese posten blijkt keer op keer dat degenen die de post begeren, het niet worden. Daarom weet ook iedereen ook dat je niet te nadrukkelijk en zeker niet te vroeg belangstelling moet tonen voor een vacature. Kroonprinsen worden zelden koning. Daarom: stilzitten, zwijgen en kort voor de beslissende datum naar buiten komen met je ambities.
Het probleem is dat rond vrijkomende Europese topfuncties steeds weer een geruchtenmachine opgestart wordt die in turbotempo allerlei veronderstellingen, halve en hele waarheden uitbraakt. Dat is ook deze keer gebeurd.
Al weken geleden circuleerden er berichten over een mogelijke kandidatuur van premier Balkenende. Elke uitspraak die hij deed, de snelheid waarmee hij sprak, zelfs de manier waarop hij zijn keel schraapte, werd geïnterpreteerd.
Terwijl de premier steeds volhield dat hij beslist geen kandidaat was. Dat was hij officieel ook niet, al werd zijn naam wel in Brussel wel genoemd. Maar hij was niet de enige die op het lijstje stond.
Nog iets anders is of Balkenende kandidaat wilde zijn. Daarover zweeg hij. Dat is ook zijn goed recht. Maar media en politici namen daar geen genoegen mee. Ze legden hem het vuur na aan de schenen. Toen dat niet hielp, suggereerden ze zelf dat hij naar Brussel wilde en ten slotte verweten ze hem dat hij al met zijn hoofd in Brussel was. Zo hebben media en politici in de achterliggende weken elkaar en de burger beziggehouden.
PVV-leider Wilders heeft met name dit spel gespeeld. Tijdens de algemene politieke beschouwingen, waarin Balkenende inderdaad niet erg bij de les was, verweet Wilders de premier dat hij te veel aan Brussel dacht. Volgens de PVV kon de premier het echter niet maken om weg te gaan. Nederland verkeert door de economische crisis in zwaar weer en dan mag de stuurman van het land het roer niet loslaten.
Nu de premier niet benoemd is, roept dezelfde Wilders dat het veel beter voor het land zou zijn geweest als Balkenende naar Brussel was verhuisd. Dan zouden er volgens hem verkiezingen moeten komen. Nu wordt het land volgens Wilders geregeerd door een premier die verloren heeft en daarom aangeschoten wild is. Wie dit gedrag op een rijtje zet, kan niet anders dan tot de conclusie komen dat Wilders ronduit populisme bedrijft. Het erge is: hij schaamt er zich ook niet voor. Als er al iemand verliezer is, dan is dat Wilders zelf. Hij heeft met dit optreden duidelijk zijn geloofwaardigheid verloren.