Enigszins teleurgesteld zal hij vast zijn. Het permanente voorzitterschap van de Europese Raad zou een mooie vervolgstap in zijn carrière zijn geweest. Maar nu die weg na een periode van kwellende onzekerheid is afgesneden, kan Balkenende zich zonder al te veel schade en met nieuwe energie wijden aan het bestrijden van de economische crisis in eigen land.Dat hij door zijn lonken naar een Europese post beschadigd zou zijn, heeft minder met feiten te maken dan met een door de oppositie gewenst beeldvorming. Het bekt natuurlijk lekker om, zoals Wilders doet, de term ”aangeschoten wild” te laten vallen. Maar negen van de tien burgers zullen inzien dat die beeldspraak kant noch wal raakt. Alsof een monteur die zonder succes solliciteerde naar de positie van chef-werkplaats daarna per definitie een minder gemotiveerde monteur zou zijn. Wellicht stijgt onder zijn collega-monteurs juist zijn aanzien, omdat híj tenminste in aanmerking kwam voor de cheffunctie.

Wel verhoogt de gang van zaken de druk op het Nederlandse kabinet om er nu voor te zorgen dat ons land in elk geval een zware post in de Europese Commissie in de wacht sleept. Als dat lukt, is het blauwtje dat Balkenende liep des te sneller vergeten.