„De enige periode waarin je realistische gegevens kunt krijgen over nieuwe mogelijkheden is in oorlogstijd”, zegt Bob Martinage, een analist van het Center for Strategic and Budgetary Assessments, een defensiedenktank. „Het leger zal die periode gebruiken om nieuwe systemen te testen.”

De nieuwe wapens variëren van projectielen vol bommetjes die op eigen kracht tanks opzoeken tot schimmige elektromagnetische wapens die het binnenste van computers en radio’s kunnen opblazen. Over sommige wapens die worden uitgeprobeerd, zal het publiek misschien nooit iets te weten komen.

Een van de eerste dingen die Amerikaanse strijdkrachten zullen moeten doen, is het uitschakelen van de communicatienetwerken van Irak, vooral de netwerken die de ballistische raketten aansturen. De luchtmacht beschikt over ”bunker busting”-bommen, die kunnen doordringen in de betonnen bunkers waar dergelijke systemen zich meestal bevinden.

Maar als er veel kans is op burgerslachtoffers kan ook een kruisraket worden gebruikt die is uitgerust met een kop die krachtige elektromagnetische stoten afgeeft -een zogenaamde e-bom- en die elektronica kan uitschakelen zonder mensen te doden, zegt Andrew Koch van Jane’s Information Group. De elektromagnetische impuls kan zich naar verluidt via antennes of bedrading voortbewegen en alle daarop aangesloten elektronische apparatuur in een omtrek van enkele honderden meters onklaar maken.

Er wordt al tientallen jaren gewerkt aan dergelijke wapens, maar er is tot nu toe weinig ruchtbaarheid aan gegeven.

Het Pentagon heeft ook penetrerende bommen gemaakt die niet bedoeld zijn om iets op te blazen, maar om voorraden chemische en biologische strijdstoffen tot as te reduceren. De ”agent defeat”-bommen, zoals ze worden genoemd, zijn uitgerust met een punt van titanium waarmee ze kunnen doordringen in kernkoppen, om daarna de erin opgeslagen stoffen te verpulveren zonder dat er iets van naar buiten ontsnapt.

Laserwapens om de vijand te verblinden of om de optische richtapparatuur van zijn wapens onklaar te maken zullen wellicht ook voor het eerst worden gebruikt, zegt Rupert Pengelley van Jane’s Information Group. In de Golfoorlog van 1991 had het Amerikaanse leger zijn pantservoertuigen van het type Bradley uitgerust met laserwapens, maar die zijn volgens de Federatie van Amerikaanse Wetenschappers nooit gebruikt.

In 1995 heeft de mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch opgeroepen tot een verbod op laserwapens, omdat die volgens onderzoek „onnodig wreed en verwondend” zouden zijn. Maar Pengelley zegt dat het Pentagon, dat ook lasertechniek toepast bij het ontwikkelen van een raketverdediging, denkt laser nu op verantwoorde wijze te kunnen inzetten op het slagveld.

Op plaatsen waar luchtaanvallen riskant zijn, zullen vliegtuigen wellicht worden vervangen door het nieuw ontwikkelde Sensor Fuzed Weapon, een soort Doos van Pandora. In de Golfoorlog maakten piloten op jacht naar Irakese tanks vaak lage vluchten met A-10-”Warthog” (Wrattenzwijn)-vliegtuigen uit de jaren ’70. Als een van de nieuwe bommen hoog boven een Irakese tankeenheid wordt afgeworpen valt deze uiteen in kleinere bommen die aan parachutes afdalen. Elk daarvan vuurt vier nog kleinere bommetjes af die met behulp van laser een tank opzoeken, zegt Steve Butler van het Air Armaments Center op de luchtmachtbasis Eglin in Florida. Een bommenwerper die dertig Sensor Fuzed Weapons afschiet, kan over een gebied van 12 hectare tanks doorboren en opblazen, zegt Butler.

De Sensor Fuzed Bombs waren ook al beschikbaar in de oorlog om Kosovo van 1999, maar toen hebben de Amerikaanse strijdkrachten nooit een concentratie Servische tanks in het vizier gekregen waarop zij ze konden uitproberen.

De luchtmacht kan ook proeven nemen met de JASSM (Joint Air-to-Surface Standoff Missile), een stiekeme raket met een bereik van 320 kilometer. De door satellieten aangestuurde JASSM gebruikt een infraroodzoeker om doelen te herkennen die in zijn geheugen zijn opgeslagen. De raket wordt in gereedheid gebracht om dienst te doen in Irak, hoewel de testfase nog niet is afgerond, zeggen Butler en andere deskundigen.

Technologie-watchers zullen in Irak overigens minder aan hun trekken komen dan in Afghanistan, zegt John Pike van Global Security.org. Daar maken de Amerikaanse strijdkrachten voor het eerst gebruik van supersnelle communicatieverbindingen tussen soldaten, bevelhebbers en wapens die het mogelijk maken ongekend snel en accuraat doelen te treffen. Hetzelfde arsenaal aan computergestuurde wapens en vliegtuigen -van satelliet-geleide bommen tot de al gewoon geworden UAV’s (onbemande vliegtuigjes)- zal naar verwachting ook weer opduiken in Irak.

Tien prototypes van nieuwe UAV’s -alle slechts iets groter dan een flinke roofvogel en te bedienen door militairen op het slagveld- zijn gereed voor gebruik door de Eerste Divisie Mariniers, nu gestationeerd in Koeweit en op schepen in de Perzische Golf, zegt Jenny Holbert van het Warfighting Lab van het Corps Mariniers. De Dragon Eye UAV kan draadloos beelden en geluid doorgeven om mariniers op hun laptop zicht te geven op wat zich achter de volgende heuvel bevindt. Er moet nog wel een firma worden gevonden om de Dragon Eye in productie te nemen.

De mariniers hebben ook een op afstand bedienbare robot ontwikkeld, de Dragon Runner. Deze is meer dan de helft kleiner dan de 19 kilo zware PackBot waarmee de Amerikaanse troepen in Afghanistan grotten doorzoeken. Uitgerust met een camera, mogelijk zelfs met kleine bommen, zou de Dragon Runner in Irak gebouwen en straten in risicovolle buurten kunnen doorzoeken. De robot, die eruit ziet als een speelgoedstrandbuggy, kan door een raam worden gegooid om zijn werk te gaan doen.

Of al het technisch vernuft veel zal helpen als de oorlog uitgevochten moet worden in de straten van Bagdad is echter zeer de vraag. „De nadelen van stadsgevechten wegen ruimschoots op tegen alle vooruitgang van de afgelopen twaalf jaar”, zei Michael O’Hanlon, militair analist van het Brookings Institution.