De periode van verootmoediging, waartoe op de vorig jaar gehouden synode werd besloten, komt voort uit „de ernst van een viertal synode-agendapunten rond onderlinge relaties en levensstijl.” Het betreft „de problematiek rond huwelijk en echtscheiding, de situaties van conflicten in de gemeenten rond het functioneren van predikanten, de onrust die in gemeenten is ontstaan vanwege liturgische vernieuwingen en de noodzaak tot het instellen van een meldpunt en klachtencommissie inzake seksueel misbruik door ambtsdragers. Verootmoediging is nodig omdat deze onderwerpen te maken hebben met ontsporingen in de christelijke levensstijl zoals die met name tot uiting komen in de diverse relaties in gezin en gemeente. Beschadigde verhoudingen beschadigen immers de kerk als lichaam van Christus, vandaar de oproep tot bezinning en bekering.”

Voor bezinning in de lijdenstijd is gekozen „omdat deze periode van veertig dagen ons terugleidt tot de Here Jezus, die bereid was voor onze zonden te lijden en ons heeft geroepen tot een leven in Zijn Licht.”