Harry Borghouts kwam onder vuur te liggen naar aanleiding van de Landsbanki–affaire, waarbij Noord–Holland 78 miljoen euro verloor. Hij besloot in september op te stappen toen vraagtekens werden gezet bij het declaratiegedrag van oud–gedeputeerde Ton Hooijmaijers. Borghouts keurde declaraties van deze gedeputeerde goed, hoewel voor sommige uitgaven bonnen ontbraken. De scheidende commissaris gaf als reden voor zijn ontslag dat hij geen plezier meer had in zijn werk. Borghouts was de eerste commissaris van de Koningin van GroenLinks.

Volgens Andrée van Es, topambtenaar bij het ministerie van Binnenlandse Zaken, is kenmerkend voor Borghouts dat hij zichzelf nooit spaart. „Misschien is dat de reden dat de media dat ook niet hebben gedaan", zei zij. Van Es sprak Borghouts toe namens minister van Binnenlandse Zaken Guusje ter Horst. Zij roemde de koppige opstelling van Borghouts in de Landsbanki–affaire. De commissaris verdedigde toen met vuur het standpunt dat Noord–Holland zelf moest proberen de verloren miljoenen in IJsland terug te halen en dit niet aan het Rijk moest overlaten.

Borghouts bepleitte in zijn afscheidsspeech een grotere betrokkenheid van burgers bij het openbaar bestuur. Hij lanceerde het idee om adviesraden in te stellen die het doen en laten van overheidsorganen kritisch moeten gaan volgen. Die raden zouden adviezen moeten geven om de kwaliteit van het overheidsbeleid te verbeteren.

Borghouts vindt dat volksvertegenwoordigers een sterke ruggengraat moeten hebben. Ze moeten zich volgens hem bij hun beslissingen niet laten leiden door hun herverkiezing of door het aantal zetels van hun partij bij de volgende verkiezingen.

De scheidend commissaris is voorstander van grotere gemeenten, minder provincies en een gekozen burgemeester.