W. van Maanen (75) en zijn vrouw, G. van Maanen-van Gulik (69), woonden zeventien jaar lang met zijn ouders in hun boerderij. Het was niet altijd even makkelijk, zegt zij. „Het was wel mooi, maar ook wel eens moeilijk.”Maar het kan ook anders, zoals nu. Het echtpaar woont in het huis naast de boerderij van zoon Jan, schoondochter Lucie en vier kleinkinderen. Ze hebben een eigen oprit en zien elkaar daardoor niet zo vaak. „Meer in het voorbijgaan. Alleen op zondag, dan drinken we koffie bij elkaar”, zegt oma Van Maanen.

Al lopen ze dan niet voortdurend bij elkaar in en uit, het naast elkaar wonen als familie biedt duidelijk voordelen. „Op zaterdag komen de andere kinderen vaak. Dan zien Jan en Lucie alle neefjes en nichtjes.”

Verder ervaart oma Van Maanen het vooral als gezellig. „Ik zie Jan en Lucies kinderen soms dagelijks. En we doen wel eens een spelletje, hè meid”, zegt ze richting de jongste spruit, Laura (5).

Wat vinden kleindochters Carolien (13) en Margreet (11) ervan dat hun opa en oma zo dichtbij wonen? „Gezellig”, zo klinkt het als uit één mond.

Ook Jan en Lucie van Maanen vinden het prettig dat Jans ouders zo dichtbij wonen. „We hebben altijd oppas bij de hand”, zegt Lucie van Maanen-Hardeman (40) lachend.

Ook voor de normale burenhulp is de drempel lager, denkt ze. „Als we iets in het huishouden nodig hebben, stap ik toch makkelijker bij m’n schoonmoeder binnen dan bij de andere buren, hoewel we daar ook heel goed mee kunnen.”

Leidt het zo nabij wonen niet tot bemoeienis met de opvoeding? Schoonmoeder en schoondochter schudden om het hardst van nee. Lucie: „Ik heb van meet af aan gezegd: Ik wil zelf mijn kinderen opvoeden. Pa en ma proberen zich zo min mogelijk met onze opvoeding te bemoeien. En ze respec-teren onze regels.”

Het scheelt een stuk dat opa en oma én vader en moeder Van Maanen, lid van de hervormd-gereformeerde Eben Haëzerkerk in Apeldoorn, elkaars christelijke waarden en doelstellingen in de opvoeding delen. Lucie formuleert er een paar: „Respect voor de medemens en voor Gods schepping. En ook dat de kinderen leren leven tot eer van God en tot heil van de naaste.”

Opa Van Maanen vult aan: „Dat zijn de woorden, maar het gaat ook om het voorleven ervan als ouders en grootouders. Onze kinderen leven op het erf van het genadeverbond. Dat is een bevoorrechte positie, maar het geeft ook grote verantwoordelijkheid.”

Het naast elkaar wonen biedt eveneens voor Jans bedrijfsvoering voordelen. „Ik ben vrijwilliger op de boerderij van Jan en Lucie”, zegt Van Maanen sr. bescheiden. „Toen we hier zestien jaar geleden zouden gaan wonen vanuit Barneveld, vroeg Jan: Wanneer kom je nou?” „O ja?” reageert deze. „Dat ben ik dan vergeten.”

Jan (42) is blij met de inzet van zijn vader, want dat verlicht zijn volle werkweek.

Is er wel eens onenigheid over het werk? Jan: „We discussiëren wel eens, maar altijd in goede harmonie.” Zijn vader, glimlachend: „De baas beslist.”

Samenvattend kan oma Van Maanen geen nadelen verzinnen van het dicht bij elkaar wonen. Tenzij het niet klikt. „Dan moet je een andere oplossing zoeken. Zoiets kan alleen als de verhoudingen goed zijn.”