Het is bij velen een grote en nog onbesliste strijd of de aflaat ook de gerechtigheid van God over de zonden wegneemt. Ik zeg dat men uit de Schrift niet kan bewijzen dat de gerechtigheid Gods over de zondaar straffen en genoegdoening vereist. Zij vraagt een hartelijk en waar berouw en bekering met het voornemen dat bij het kruis van Christus te brengen. En daarna de goede werken, ook als ze door niemand zijn voorgeschreven, te beoefenen (Ezechiël 18:21).Men zegt wel eens dat de zondaar met straffen die hij in het leven niet meer kan voldoen, in het vagevuur komt en door een aflaat van zijn straf kan ontslagen worden, maar er worden wel meer dingen zonder grond of bewijs gezegd.

Het is een grote dwaling als iemand voor zijn zonden wil boeten, terwijl God hem altijd voor niets onschatbare genade verleent en niets daarvoor vraagt dan dat men daarna een goed leven leeft. Ook wordt de aflaat om de onvolkomenheid en het bederf der christenen toegelaten, omdat ze zich niet onversaagd in goede werken oefenen willen. Want aflaat vereist geen verbetering van het leven, maar duldt de onvolkomenheid en laat die toe.

Sommigen schelden mij nu uit voor ketter, omdat deze waarheid voor hun kas zeer schadelijk is. Maar ik veracht zulk geblaat. Ik hoop dat niemand doet als sommigen van wie het verstand verduisterd is, die niet aan de Bijbel ruiken, christelijke leraren niet lezen, hun eigen predikant niet begrijpen, maar in hun eigen aangevochten en aan stukken gescheurde meningen bijkans verrotten. Want als ze verstand hadden, zouden ze erop letten niemand zonder te luisteren of in een verloren positie te lasteren. Doch geve God hun en ons een rechte geest. Amen.

Dr. Maarten Luther
(”Ein Sermon von Ablaß und Gnade”, 1518)