Laat deze minister nu uitgerekend door een communistische eenpartijstaat worden uitgenodigd. In een land dat al sinds de jaren 80 van de vorige eeuw een stringent eenkindbeleid kent, mocht Rouvoet uitleggen hoe hij in Nederland gezinspolitiek bedrijft. En dat geboortebeleid hangt er niet maar een beetje bij. Zo telt China vandaag de dag 1,1 miljoen lokale afdelingen van de zogenaamde ”Geboorteplanning Associatie”, een volksorganisatie voor geboortebeperking. En daar werken in totaal 83 miljoen vrijwilligers. Zij zien er op toe dat gezinnen zich aan de geboorte-beperkingsregels houden.Wat kun je in zo’n land kwijt als Nederlandse minister van Gezinszaken, die ook nog eens christen is?

De toespraak die Rouvoet deze week in Peking over het Nederlandse jeugd- en gezinsbeleid hield, was helder. Nadrukkelijk stelde hij dat ouders de eerste verantwoordelijkheid hebben bij het ter wereld brengen, het opvoeden van en het zorgen voor hun kinderen. En dat steun van de overheid, bijvoorbeeld met de vestiging van plaatselijke jeugd- en familiecentra, geen verkapte manier is van bemoeizucht of overheidsdwang.

Hier en daar leek het er zelfs op dat Rouvoet niet het standpunt van de Nederlandse regering, maar dat van hemzelf vertolkte. Zo stelde hij dat als een tienermeisje zwanger wordt en ze niet voor een abortus kiest, ze aan huisvesting geholpen wordt en alle steun krijgt om voor haar kind te kunnen zorgen.

Overigens hield de minister zijn lezing op de ”Asia and Pacific Conference on Reproductive and Sexual Health and Rights”. Onder zijn gehoor bevonden zich dus ook feministische ”baas-in-eigen-buikvrouwen” en andere ethisch libertijns denkende lieden uit westerse landen die waarschijnlijk evengoed met gekromde tenen hebben zitten luisteren.

Zullen de Chinezen iets van Rouvoet hebben opgestoken? Toegegeven, het Chinese geboortebeleid is onder president Hu Jintao socialer geworden. Zo is het sinds 2001 wettelijk verboden om fysiek geweld te gebruiken tegen echtparen die de regels overtreden. De nadruk ligt vandaag de dag meer op beloning in plaats van bestraffing. Verder is het eenkindbeleid hier en daar verruimd tot twee kinderen. Tegelijkertijd heeft Hu meermalen gesteld dat zijn land om macro-economische redenen niet van plan is het geboortebeleid te veranderen. De manier waarop dat in de praktijk wordt gerealiseerd, kan veranderen. Te vrezen is dat er daarom in Peking selectief naar onze minister is geluisterd, gericht op de techniek van beleid maken. Maar Rouvoets nadruk op de autonome positie van gezin tegenover de staat ging over principes, niet over methoden en technieken.